Eén van mijn grootste uitdagingen als ondernemer is het schuldgevoel. Het schuldgevoel als ik niets produceer of geen afspraak heb. Ik werk nu 3 jaar voor mezelf en nu (pas!) merk ik dat hier wat verandering in komt. Het schuldgevoel was steeds aanwezig en was gericht op iedereen dus maandag tot en met vrijdag een kantoorbaan had.

Ik werk al fulltime sinds mijn 21ste, begonnen als journalist bij (toen nog) WebRegio.nl. Daar werkte ik 5 dagen in de week van 9 – 17 uur. Ik had 2 mannen als leidinggevende. Leuke gasten waar je mee kon lachen en waar altijd flauwe opmerking vandaan kwamen. Als je 5 minuten te laat binnenkwam, hoorde je: “goedemiddag”.  Had je een vrije dag was het: “fijne vakantie.” 

Super onschuldig natuurlijk, maar ik kon dat slecht hebben. Daar ben ik een soort van gedrild dat je werkt als je aanwezig bent en dat dat toch echt van 9 – 17 is. 

Ik heb 14 jaar die mentaliteit gehad. En ik kan je zeggen: die schud ik niet makkelijk af. Even tussen de middag naar de supermarkt om boodschappen te doen? Wat zullen anderen wel niet denken! Ik hoor toch te werken op die tijd! Uitslapen op een dinsdag? Ben je mal! Ik liet mij niet tegenhouden door dit soort gedachten en ging wel naar de supermarkt (uitslapen gaat me nog even te ver…), maar het was niet van harte.

Als ik wel eens andere ondernemers spreek, vinden ze dat juist lekker. Je eigen uren bepalen. En bepalen dat je gewoon naar de supermarkt kan, of even naar het strand op donderdagmiddag. Ik vind het verschrikkelijk en voel me schuldig tegenover de hele wereld. Ik hoor iets nuttigs te doen en wandelen op het strand is niet nuttig …. Terwijl ik beter weet. Een onderneming bouw je op ook door ook te ontspannen, ruimte voor stilte, ruimte om te mijmeren. En dat doe ik ook. Ik luister niet naar die gedachte en weet ook dat het belangrijk is om die rust te nemen. Maar man. Dat kost mij wat. 

Waarom ik dan een onderneming heb? Omdat ik het verschil wil maken. De vrijheid dat ik zelf bepaal wat ik doe en geen verantwoording hoef af te leggen, vind ik heerlijk. Het feit dat ik zelf bepaal dat ik een krachtpatser-programma maak, dat ik er zelf voor kies om een opleiding te volgen, vind ik een genot. 

En hoe raak ik dat schuldgevoel kwijt? Tijd. En elke keer als die gedachte op duik, begroet ik hem. Hé daar is-ie weer! En dan leg ik even uit hoeveel uur ik al gedraaid heb deze week en dat een ritje naar de supermarkt echt niet het einde van mijn onderneming betekent. En ik kan je vertellen: ik word er steeds beter in. 

Zelf-vertrouwen is gebaseerd op zelf-acceptatie en je gevoel van zelf-effectiviteit. Je zelf-acceptatie is de waarde die jij jezelf geeft: hoe waardevol vind ik mij als persoon? Accepteer ik mezelf zoals ik ben, met alles wat ik ben. Met mijn krachten en mijn zwaktes. Bij zelf-effectiviteit gaat het erom in hoeverre jij de verantwoordelijkheid voor je eigen leven neemt. Overkomt alles je? Of ben je zelf de bestuurder van je eigen leven. 

Als deze pijlers stevig staan, heb je zelfvertrouwen. 

Ken je van die mensen die de omgeving en anderen overal de schuld van geven? Die in een slachtoffer rol leven, alles ligt aan de ander. “De presentatie ging niet goed, want de internetverbinding was slecht.”

“Hardlopen gaat niet, want het regent.”

“Gezond eten lukte niet, want ik was moe.” 

“Een boek uitlezen lukte niet, want de tv stond aan.”

Excuses. 

Excuses om je leven uit te stellen. Excuses om vooral maar geen verantwoordelijkheid te nemen. Is het niet het weer, is het wel de buurman of misschien stonden de sterren verkeerd. Klagen over je leidinggevende in plaats van te kijken hoe jij de situatie zelf kan veranderen. Klagen over die ene collega, maar zelf niet de verantwoordelijkheid nemen om de relatie te verbeteren. Klagen over je slechte conditie, maar vervolgens niets doen om fitter te worden. 

Iemand die wel zijn verantwoordelijkheid neemt en van wie de zelf-effectiviteit dus hoog is, noemen we ook wel pro-actief. Je kijkt wat je zelf in een situatie kan veranderen. Je kijkt hoe jij kan verbeteren. Je kijkt naar je eigen cirkel van invloed. Stephen Covey heeft hier in zijn boek over de 7 eigenschappen van effectief leiderschap een hoofdstuk aan besteed. Mensen die geen verantwoordelijkheid nemen, richten zich op de cirkel van betrokkenheid. En kijken vooral buiten zichzelf. Mensen die zich richten op hun cirkel van invloed kijken hoe zij, in de omstandigheden waar ze inzitten, er het meeste uit kunnen halen. 

Mensen die pro-actief zijn, zoeken naar een oplossing in plaats van dat ze alleen maar bezig zijn met het probleem. Mensen die pro-actief zijn bepalen zelf de weersomstandigheden in plaats van dat ze naar de regenbuien kijken en klagen dat ze nu niet naar buiten kunnen. Als je van jezelf wil bepalen hoe pro-actief je bent, kijk eens op welke cirkel jij je richt. Op die van invloed of die van betrokkenheid? Welke woorden gebruik je? Kijk je vooral naar de ander? 

In het krachtpatser-programma is dit een onderdeel van de training. Naast bewustwording van waar jij je op richt, ga je het ook fysiek ervaren. Hoe voelt het om zelf in een oefening de leiding te nemen. Hoe voelt het als een ander bepaalt wat je moet doen. Dit doen we door de bokshandschoenen aan te trekken en te sparren. Kan je de leiding nemen? Kan je bepalen wanneer iemand mag stoten en wanneer niet? Door zelf te ervaren hoe het is om de leiding te nemen, verantwoordelijkheid, kan je dit ook in het dagelijks leven toe passen. Het krachtpatser-programma is hierdoor zeer effectief in het vergroten van je zelfvertrouwen. 

Bij mensen die weinig zelfvertrouwen hebben ontbreekt het vaak aan zelf-acceptatie of zelf-effectiviteit. Als 1 van deze pijlers wankelt, loopt het zelfvertrouwen een deuk op. 

Zelf-acceptatie, het woord zegt het al, is het accepteren van jezelf. Van alles van jezelf. Ook je tekortkomingen, ook dat waar je minder blij mee bent. Zelf-acceptatie is ook wel de waarde die jij aan jezelf toe kent. Vind je jezelf waardevol? Of moet je eerst aan van alles voldoen voordat je jezelf goed genoeg vindt? Moet je eerst een studie afmaken om een stap richting een nieuwe carrière te maken? Moet je eerst 10 kilo afvallen voordat je blij bent met jezelf? Moet je eerst het hele huis schoonmaken voordat je jezelf een goede moeder kan noemen? Als je van jezelf vindt dat je eerst van alles moet voordat je compleet bent, kijk je als het ware onvolwaardig naar jezelf. Je vindt jezelf pas volwaardig als je aan allerlei eisen voldoet. 

Dodelijk vermoeiend. 

En zal ik je eens wat vertellen? Je zal nooit goed genoeg zijn. Want als je die 10 kilo bent afgevallen, of als je het huis hebt schoongemaakt, dan volgt er altijd wel weer een andere opdracht. Dan is er altijd wel weer iets te doen om aan te voldoen. En zo blijf je maar bezig. Ik ben helemaal voor jezelf ontwikkelen, het beste uit jezelf halen en jezelf af en toe een trap onder je kont geven om dingen te doen die spannend zijn. Maar ik accepteer daarbij wel dat het spannend is. Maar ik vind mezelf niet minder omdat ik het spannend vind, of leg mezelf van alles op voordat ik een volgende stap mag zetten. Of voordat ik een liefdevolle vriendin ben. Dat ben je al. Ook als het soms niet zo voelt. 

Die interne criticus, die stem in ons hoofd die zegt dat het nooit genoeg is, is een gemeen mannetje. Althans bij mij is het een mannetje. Deze stem gaat soms flink tegen mij tekeer. “Krachtpatsers zal nooit succesvol worden!”, schreeuwt-ie. Of: “Wie zit er nu op jou te wachten?”. “Wat weet jij er nu van”, ook zo’n lekkere… Ik kan mijzelf door deze stem naar beneden laten halen. Of, ik achterhaal waarom die stem er is en waar-ie mij voor behoed. Voor mij is het behoeden van teleurstelling. Mocht die stem gelijk hebben, dan bespaar ik mij de teleurstelling als het niet lukt. Of als het niet slaagt. Gelukkig luister ik er niet meer naar. Anders had krachtpatsers nooit bestaan, was ik nooit naar Bali gegaan, had ik nooit in Frankrijk gewoond, had ik nooit het programma van 365 dagen succesvol gedaan. Dan had ik op de bank gezeten wachtend op een leven wat ik wilde hebben maar nooit gedaan heb. 

Met het krachtpatser-programma geef ik inzicht in jouw interne criticus en gaan we het eerst ervaren door je in beweging te zetten. Allerlei oefeningen komen langs om te leren krachtig te staan. Om weerstand te bieden tegen die stem, die stem die je naar beneden haalt. Hoe voelt het om krachtig te staan, ook al sta je op een wiebelige ondergrond. Hoe pas je jezelf aan om toch overeind te blijven? Hoe blijf je staan ook al doet iemand zijn best om je om ver te krijgen? Dit kan met allerlei materialen, van touwen, tot elastieken, door te boksen. Door te ervaren en te voelen hoe je krachtig staat in elke situatie, is de verandering in gang gezet. En kan je dit gevoel mee nemen het dagelijks leven in. Het gevoel is makkelijker naar boven te halen. Eén van mijn trainees zei hierover: “Ik heb het idee dat ik door het bewegen verder en dieper kom dan als ik bij mijn therapeut op de bank zit. Het lijkt alsof ik er makkelijker bij kom.” 

Het krachtpatser-programma is gericht voor jou als je merkt dat je weinig zelfvertrouwen hebt, als je meer in contact wil staan met je lichaam en beter je grenzen wil aangeven. In dit programma van 4 weken leer je jezelf  op een speelse manier beter kennen op een dieper niveau. Dit programma wordt 4 keer per jaar aangeboden. De eerst volgende is eind maart. Hiervoor is nog beperkt plek en kunnen zich nog 4 mensen aanmelden. De volgende training zal in juni plaatsvinden.

Voor meer informatie kan je op deze pagina kijken. Heb je een vraag stuur mij dan een bericht (zie onder aan de pagina). Sparren om te horen of dit programma iets voor jou kan betekenen kan altijd. 

In deze blog besprak ik zelf-acceptatie. In een volgende blog zal ik het hebben over zelf-effectiviteit. De tweede pijler als het gaat om zelfvertrouwen.

Eens per maand zet ik iemand in de spotlight die in mijn ogen, of in de ogen van een ander, een krachtpatser is: iemand die staat voor wie hij is, die durft aan zelfonderzoek te doen en iemand die niet vlucht als het moeilijk wordt. De krachtpatser van februari is Fabio D’Agata.

Stel jezelf eens voor: wie ben je, wat doe je? 

Mijn naam is Fabio D’Agata, die heb ik te danken aan mijn Italiaanse vader. Ik ben oprichter en directeur van SPAT Verandert, auteur van het boek Intelligent Bewegen en professioneel spreker. Utrecht is de stad waar ik woon, samen met mijn jonge gezinnetje. Als alles goed gaat komt er binnenkort een kleintje bij. Je hoort het al, ik ben in een bijzondere levensfase beland.

Terwijl ik de fijne kneepjes van het vaderschap ontdek, ben ik als directeur eindverantwoordelijk voor SPAT Verandert. Een bedrijf dat lichaamsbeweging inzet voor gedragsverandering. De methode die we hierbij gebruiken, de onderbouwing en persoonlijke toelichting ervan heb ik opgeschreven in het boek Intelligent Bewegen. Schrijven doe ik graag, spreken ook, maar ik beweeg nog het liefst!

Jij bent voor mij een krachtpatser omdat

Fabio werd door de eerste krachtpatser die in deze rubriek aan het woord was, Gerben, aangewezen om de volgende reden. Gerben: “Ik vind dat je een echte krachtpatser bent als je vanuit een overtuiging andere mensen probeert te helpen. De wijze waarop Juliëtte dit gedaan heeft, vind ik prachtig en heb ik heel veel respect voor.  Laatst hoorde ik toevallig een podcast waar Fabio D’Agata, die kennen we allebei, vertelt hoe het vinden van een oplossing voor zijn eigen angsten resulteerde in een concept voor intelligent bewegen waarin hij mensen helpt met behulp van bewegen hun levensdoelen te bereiken.”

Wat heb je afgelopen jaar geleerd?

Ik heb geleerd dat als er dingen écht onder druk komen te staan, mensen hun ware aard laten zien. Om te beginnen bij mezelf. Ik ben ook écht op de proef gesteld. Normaal gesproken staat er al een verhoogde druk op een jong gezin en het ondernemerschap met alles risico’s die daarbij horen. Ik houd wel van een gezond druk, maar Corona voerde die druk nog eens flink op. Er zijn momenten geweest dat ik alles op alles moest zetten om mezelf goed te blijven verzorgen, om te voorkomen dat ik in paniek zou raken of extreem gefrustreerd zou worden.

Bij SPAT moesten we onze eigen gezondheid en die van anderen beschermen, maar tegelijkertijd ook razendsnel digitaliseren en onze plannen wijzigen. Kunnen we op elkaar aan nu het erom gaat? Blijven we financieel gezond? Wat doen onze opdrachtgevers? En dan heb ik het nog niet eens over mijn thuissituatie waar ik, als kersverse vader, soms ook niet weet wat ik aan moet met een krijsende dochter (blijkbaar kreeg ze tandjes…).

Nu kan ik zeggen dat ik mezelf weer een stukje beter ken en de band met mezelf sterker is geworden. Dat geldt ook voor de band die ik heb met de mensen om mij heen. De spanning kon hoog oplopen en dat is voor niemand makkelijk. Er zijn daarom ook mensen geweest die zich van een minder chique kant hebben laten zien of zelfs zonder overleg de stekker uit de samenwerking hebben getrokken. Maar gelukkig is dit heel schaars. Je kunt zeggen dat ik heb geleerd om ongelooflijk dankbaar te zijn voor alle mooie mensen om mij heen. 

Wat is je grootste ontdekking dit jaar geweest?

Dat ik een vader kan zijn voor mijn dochter. Zelf heb ik dat helaas nauwelijks mogen ervaren en vanwege dat gebrek, was ik zoekende. En dat ben ik soms nog steeds, maar ik ontdek steeds vaker de vader in mij. Dat is een volstrekt nieuwe ervaring. De vaderrol komt thuis goed van pas en soms ook in het werk. Mijn goede vriend Gudo zei laatst tegen mij dat hij het inspirerend vond hoe ik mijn vaderschap omarmde (terwijl we het er nauwelijks over hadden gehad) en mijn vriendin zei laatst: “Je ziet er anders uit, je ziet eruit als een vader.” Dat voel ik dan ook diep vanbinnen en dan moet ik wel even slikken. Het is geweldig om dit deel in mij te ontdekken. 

Wat is je grootste uitdaging geweest dit jaar?

Dat zijn er nogal wat! Als ik deze vraag heel concreet mag insteken, dan heb ik meer moeite dan ooit om lekker te bewegen. Dat zou je misschien niet verwachten van een grote liefhebber die er zijn vak van heeft gemaakt en er dagelijks mee bezig is, maar eerlijk is eerlijk. Met het hele pakket nu is het best lastig. Maar ik wil én kan niet zonder (intelligent) bewegen. 

Gelukkig zijn er oplossingen! Mijn advies naar mezelf en aan anderen is: leg de lat nu midden in een crisis lekker laag. Wees lief voor jezelf. Wandel veel, fiets en ga actief de dag door. En als alles meezit, speel een heerlijk potje tennis. Als het moet, zet ik een eigen trainer in om mee aan de slag te gaan. Deze tijd schreeuwt om mensen als jij, Juliette!

Stel: je mag 20 jaar terug in de tijd? Wat zou je tegen jezelf willen zeggen?

Ontspan.

Wiens verhaal moeten wij echt horen en is volgens jou een krachtpatser? 

Met veel plezier geef ik het stokje door aan Ferko Öry. Vroeger was hij kinderarts en nu zet hij zich vol in voor een betere jeugdzorg. Het is een bijzondere man met een verhaal, dat voel je direct. Kort geleden hoorde ik in de wandelgangen dat hij een zeer bijzonder levensverhaal heeft en deze op papier heeft gezet. Ik ben zo benieuwd geworden dat ik zelf uit kijk naar zijn verhaal!

Hier zit ik. Met een big smile op een bootje met surfplank, op weg naar de golven. Dit was 2014 op het eiland Lombok. Ik was 30 en had er net 4 maanden reizen door Indonesië opzitten.

Waarom laat ik dit zien? Om je uit te leggen waar ik vandaan kom, wat ik heb meegemaakt en waarom ik krachtpatsers heb opgericht.

Toen ik 21 was, had ik de studie Journalistiek afgerond. Ik werkte al snel bij een lokale nieuw-site (WebRegio) waar ik dagelijks het nieuws versloeg. Ik heb daar ruim 8 jaar gezeten en groeide van journalist naar redactie manager. In die tijd had ik een relatie, al sinds mijn 18de. Het was dik aan. Uiteindelijk waren we zelfs verloofd.

En nu erop terugkijkend, was de verloving het begin van een nieuw leven. Met mijn toenmalige vriend bespraken we de toekomst. Wat wil ik, wat wil hij? Onze wegen bleken allebei een andere kant op te gaan. Hij wilde een gezin stichten, ik wist niet of ik daar ooit aan wilde beginnen. Na een periode van 6 maanden van proberen, relatie-therapie en veel verdriet, besloten we uiteindelijk uit elkaar te gaan. Een relatie van 12 jaar, liep stuk.

Mijn grote droom was altijd reizen, ik wilde de wereld zien. Toen ik 18 was, was ik ook een paar maanden in Frankrijk te vinden. Het avontuur wachtte op me. Toen mijn relatie stukliep en door een reorganisatie ook mijn baan op de tocht kwam te staan, nam ik een beslissing. Ik ging er voor een paar maanden vandoor. Alleen.

Ik besloot naar Bali te gaan. Ik vond daar een organisatie, Slukat, waar ik kinderen vanaf 4 jaar kon helpen bij Engelse les. De laatste maand zou ik door Indonesië gaan reizen.

Het was en is een reis om nooit te vergeten. Ik leerde alles over eenzaamheid, verbinding, relaties verbreken, omgaan met geld en ik werd waanzinnig verliefd. Ik leerde mijzelf kennen.

Terug in Nederland had ik behoefte aan een nieuwe omgeving. Ik vertrok naar Amsterdam en probeerde verschillende banen. Ik begon toen ook voor mezelf, maar als beginnende ondernemer was ik niet opgewassen tegen het dure leven in Amsterdam. Ik besloot in loondienst te gaan. Bij de PostcodeLoterij. Een organisatie waar ik mijn huidige vriend leerde kennen, nieuwe vrienden maakte en een waanzinnige tijd had. Maar ik miste mijn vrijheid.

Ik heb altijd enorme ambities gehad: de wereld redden van de ondergang, waarde toevoegen, impact maken. Dat lukte niet in loondienst. Ik voelde hoe mijn emmer steeds voller liep. Ik was ongelukkig. Het voelde als een keurslijf, een gouden kooi. Ik had een dijk van een salaris, maar ik maakte geen verschil. Ik hielp mensen niet.

En dus besloot ik heel radicaal het roer om te gooien en nam ontslag. Ik had geen idee wat ik wilde doen. Ik nam afscheid van de PostcodeLoterij. Ik had tijd nodig om na te denken wat ik wilde, om te ervaren wat ik wilde. Om te voelen wat ik wilde. Omdat ik geen andere baan had, ben ik bij een strandpaviljoen in Noordwijk begonnen. Ik had altijd de droom om eens in de horeca te werken. Ik trok de stoute schoenen aan, stapte binnen en vroeg of ze nog mensen nodig hadden.

Die tijd bij de Zeemeeuw leerde me dat ik graag met mensen werk. Hoe chagrijnig ik ook was, zodra ik in contact was met mensen, voelde ik mij direct beter. Helaas ben ik te onhandig voor de horeca en zijn de late uren écht niet mijn ding…. Ik stopte na 1 seizoen. In die tussentijd had ik ‘Van Eeten&Sports’. opgericht. Dit kon ik doen naast mijn uren bij de Zeemeeuw. Ik richtte mij op sport en voeding. Het ei was gelegd. Ik oefende veel, had veel klanten en kon ze 1 op 1 helpen.

2020 begon en ik was niet te stuiten. Mijn bedrijf liep al een jaar goed, elke maand meer winst. Maar miste nog wel de diepgang. Veel van mijn klanten waren met meer geholpen dan alleen een weekmenu. En zo specialiseerde ik me: coaching, training en ik leerde hoe het lichaam de ingang is tot gedragsverandering.

Bij die verdieping voelde ik dat ik mijn oude naam moest loslaten: krachtpatsers.nu was geboren.

Hier werk ik nu al ruim 10 maanden mee. krachtpatsers staat voor alles wie ik ben. Krachtig zijn in wie jij bent, ook al ben je onzeker. Krachtig zijn in moeilijke keuzes, hoe spannend ook. Krachtig zijn in wat jij wil, hoe onverhard die weg ook is. Want uiteindelijk worden we het gelukkigst als we onze diepste dalen en onze grootste uitdagingen weten te overwinnen.

Eens per maand zet ik iemand in de spotlight die in mijn ogen een krachtpatser is: iemand die staat voor wie hij is, die durft aan zelfonderzoek te doen en iemand die niet vlucht als het moeilijk wordt. Vandaag de tweede in rij: Caroline.

Zij is voor mij een krachtpatser omdat:

Ik ken haar nog helemaal nog niet zo lang, maar ben dankbaar dat ik haar een vriendin mag noemen. Ze maakte op mij direct een onuitwisbare indruk doordat ze zo puur, oprecht en krachtig in haar vrouw-zijn is.  Doordat ze van elke situatie leert en openstaat voor verrassingen in het leven, vind ik haar een echte krachtpatser. 

Stel jezelf eens voor: wie ben je, wat doe je?

Hi! Ik ben Caroline. Verbinden en mensen begeleiden heeft in mijn werkende leven altijd centraal gestaan en de laatste vijf jaar ben ik werkzaam als re-integratiecoach. Daarnaast ben ik 2 jaar geleden gestart met de opleiding tot voetreflextherapeut. In 2022 verwacht ik deze opleiding af te ronden, maar in de tussentijd ben ik ook actief met mijn eigen bedrijf Studio Puur | Vitaliteit & Voetreflexologie. En ben ik mijn opleiding Vitaliteit coaching aan het afronden. De laatste jaren heb ik het holistische aspect in het leven omarmd en zie ik een belangrijk samenspel tussen gezondheid en de wijze hoe we in deze haastige maatschappij ons leven vormgeven. De weg die ik nu aan het bewandelen ben is er een waarin ik mensen wil ondersteunen in hun vitaliteit, maar ook de zingeving en het geluk van het leven wil laten leren (her)ontdekken. Dit doe ik door middel van coaching en voetreflexologie. En hierna ben ik zeker nog niet uitgeleerd, dus ik verwacht dat mijn palet verder verreikt wordt met mooie tools om mensen verder te helpen. Ook ben ik mama van drie ontdekkende jongens (Twan, Hugo en Pepijn) en heb ik een hele lieve man, Stijn, die me de ruimte geeft om me verder te ontwikkelen. Hier ben ik hem enorm dankbaar voor. In het leven geniet ik van mensen om heen, positiviteit, verbinden, het leven vieren, van niets iets maken, muziek, de kleine dingen waarderen, het rustgevende wat de natuur biedt, ben ik verliefd op de bergen in Zwitserland en de fantastische kust in Cornwall. 

Haha, ik vind het een hele eer hoor dat Juliette mij als krachtpatser van de maand heeft benoemd. De lessen die Juliette biedt in haar bedrijf zijn voor mij wel een heel belangrijk onderdeel in mijn week. Ik zorg zelfs voor oppas zodat ik kan sporten, dus dat zegt genoeg. Uiteraard voor mijn fysieke welzijn, maar ook als uitlaatklep waar ik mijn energie heel goed in kwijt kan en wat ervoor zorgt dat ik mijn balans goed houdt. Niet geheel onbelangrijk in deze vreemde tijd waarin alles anders gaat dan je bedenkt. Daarnaast heb ik door Juliette haar lessen mijn lijf fysiek sterker gemaakt en lukt het mij nu wel om hard te lopen. Nu zet ik mijn wekker gewoon vroeger om drie keer in de week te kunnen hardlopen. Wie had dat ooit bedacht?! Dus bij deze enorm bedankt Juliette. En naast bevlogen sportinstructeur is Juliette ook gewoon een heel lief, betrokken en krachtig mens en ben ik blij met haar als vriendin. 

Wat heb je afgelopen jaar geleerd?

In dit heftige jaar met corona heb ik geleerd dat we naast heel kwetsbaar te zijn, ook heel wendbaar zijn als mens. Er zijn dingen in beweging gezet waardoor we zien dat het ook anders kan en wat wellicht ook veel beter past bij onze behoeften. Ik ben erg nieuwsgierig naar deze transitie en verwacht dat dit een mooie bijdrage gaat leveren aan mijn wens dat we als mens meer mogen gaan kijken wat wij nu zelf uit het leven willen halen en wat ons voldoening geeft. Dit is, naar mijn idee, onderbelicht geweest en ik ben hoopvol dat dit steeds meer naar de oppervlakte gaat komen en dat mensen hier actief mee aan de slag gaan.

Wat is je grootste ontdekking dit jaar geweest?

Dat het heel goed mogelijk is om met mijn hele gezin voornamelijk plantaardig te eten. Hiervoor aten we al weinig vlees, maar deze verandering is ons heel goed bevallen. Kijkende naar het milieuaspect, het leed wat de dieren wordt aangegaan en onze gezondheid ben ik trots dat wij als gezin hier een bijdrage in leveren. Uiteindelijk hebben we 1 planeet en daar moeten we met zijn allen wel echt voor gaan zorgen, zodat onze (klein)kinderen hier straks nog een fijn leven kunnen hebben. De documentaire A life on our planet van David Attenborough is wat mij betreft echt een aanrader en een eyeopener.

Wat is je grootste uitdaging geweest?

Focus houden op een stuk selfcare in deze onzekere tijd. Gelukkig heb ik de afgelopen jaren geïnvesteerd in mijn persoonlijk leiderschap en heb hier diverse uitdagende en intensieve trainingen voor gevolgd. Door alles wat ik hier heb geleerd, is het me gelukt om goed voor mezelf te zorgen en mijn eigen innerlijke kompas te blijven volgen dit jaar. Dat houdt voor mij in dat ik leef van binnenuit en niet van buitenaf. Hierdoor ben ik minder afhankelijk van de omstandigheden (die behoorlijk ruk waren dit jaar) maar bleef ik kijken naar mogelijkheden en maakte ik duidelijke keuzes voor mezelf. Dat was niet altijd makkelijk, maar door deze keuzes te maken heb ik geen onnodige energielekken gehad en hier heeft mijn gezin ook veel profijt van gehad. 

Stel: 20 jaar terug: wat zou je tegen jezelf willen zeggen.

O wat niet. Heb je even 😉. Ik had tegen mezelf willen zeggen dat ik wel wat liever mag zijn voor mezelf, dat perfectie niet bestaat, ik van mijn fouten mag houden en het helemaal oké is om je kwetsbaar op te stellen.  Maar ik geloof ook dat ik dit pad heb moeten bewandelen om deze inzichten ook zelf te ervaren en daar pluk ik nu de vruchten van.

Wiens verhaal moeten wij echt horen en is volgens jou een krachtpatser?

Wouter. Vanwege zijn doorzettingsvermogen en discipline om zijn leefstijl radicaal om te gooien. Daar heb ik enorme bewondering en respect voor! Vindt het hierdoor echt een inspirator en daar mag hij trots op zijn. 

De tweede lockdown in Nederland is al enige tijd een feit. En zal ook nog wel enige tijd zo blijven. Om mij heen hoor ik veel mensen die er flink klaar mee zijn, meer gaan drinken en te weinig bewegen. Een zorgelijke verandering, als je het mij vraagt.

Niet kunnen doen wat we willen, aan huis gekluisterd zitten, lijkt een excuus om onszelf zielig te vinden. En omdat we het dus zo zwaar hebben, ‘mogen’ we ongezond leven: meer alcohol drinken, ongezonder eten en minder bewegen. Terwijl we alleen maar onszelf er op lange termijn mee hebben. Zoals ik het zie, heb je twee keuzes. Of je zorgt goed voor jezelf op lange termijn en je ‘lijdt’ nu: immers je maakt nu keuzes die ‘pijn’ doen. Want je gaat niet voor dat ene drankje, of je blijft niet lekker op de bank zitten. Dat is lijden. Want het kost doorzettingsvermogen en wilskracht om niet voor de gemakkelijke weg te gaan. Je moet er moeite voor doen.

Of je kiest voor je andere lijdensweg en dat is dat je nu kiest voor ongezonde gewoontes (je trekt toch een zak chips open, je kijkt Netflix uit) en je lijdt later. Immers: ongezond leven zorgt voor hogere kans op diabetes, hart- & vaatziektes en allerlei vormen van kanker.
Welke keuze maak jij? Lijd je nu of later?

Ik spreek veel mensen over gezondheid. Keuzes die ze maken, of het wel of niet goed voelt. En het valt op hoe vaak mensen in extremen denken als je voor een gezonde leefstijl wil gaan: “Dat wordt alleen maar kipfilet en rijstwafels.” Of: “Ik moet gelijk mijn hele leven omgooien en alles anders doen.” Chill! Relax! Kipfilet met een rijstwafel is geen volwaardig eten en je moet niet op dieet, je hebt wat gewoontes aan te passen en een paar gezondere keuzes te maken. Maar je hoeft niet als een konijn alleen maar op wortels te kauwen.
En ook: denk kleiner. Je hoeft niet gelijk alles om te gooien, 1 ding tegelijkertijd. Waar wil je einde van volgend jaar staan? Wat heb je daarvoor te doen? Wil je gezonder eten? Maak dan eerst tijd vrij om een boodschappenlijst te maken. Zet elke dag een stap. Schaaf bij als het te lastig is, maar blijf in beweging. Blijf wat doen.

Tot slot: een paar tips om in de lockdown toch gezonde keuzes te maken.

• zoek een buddy om mee te gaan sporten. Probeer 2 keer per week 1 uur samen te sporten,
• maak elke dag een ommetje, 20 minuten de deur uit en naar buiten,
• januari is dé alcoholvrije maand, sluit je aan bijv. bij Dry January of Ik Pas. Zo doe je het niet alleen en kan je medestanders vinden die het ook moeilijk vinden om de alcohol te laten staan,
• doe je boodschappen 1 keer per week en maak een boodschappenlijst. Maak tijd vrij om een lijst met gezonde recepten te maken,
• maak soep! Soep is geweldig voedzaam. Maak op zondag (of een andere dag) alvast soep voor heel de week. Zo heb je altijd een voedzame lunch in een handomdraai,
• zorg voor rust. Ga op tijd naar bed en zorg dat je regelmatig ontspant, de boog kan niet altijd gespannen staan.
• Zoek een coach die jou kan helpen met het veranderen van je leefstijl: je hoeft het niet alleen te doen.

Het begin van een nieuw jaar is voor velen een moment om aan de slag te gaan met goede voornemens. “2 januari begin ik echt!” Herkenbaar?

En we zijn er goed in met zijn allen, goede voornemens verzinnen. Een rijtje met de meest gehoorde voornemens:

• stoppen met roken
• afvallen / gezonder eten
• minderen met alcohol
• meer bewegen en sporten
• iets nieuws leren
• meer tijd investeren in geliefde / gezin / familie / vrienden

Staat jouw goede voornemen ertussen? Of doe jij ‘er niet aan’?

Je kent het wel: vol frisse moed begin je aan een nieuwe goede gewoonte. Maar ja dan: het leven. Druk. Andere prioriteiten. Veel goede voornemens worden maar korte tijd volgehouden. 2 a 3 weken en dan vallen we weer terug in oude gewoontes. Hoe komt dat nu?

Wel of geen goede voornemens
Laten we eens beginnen met die goede voornemens. Waarom zou je pas beginnen op 1 (of 2…) januari? Je kan elk moment van het jaar beginnen. Wij zijn heer en meester in het opwerpen van redenen om het niet te doen, we kunnen 1000 excuses verzinnen. “De tijd is er niet naar.” “Ik ben er nog niet aan toe.” “Morgen, dan begin ik.” Maar het geheim is: je kan het gewoon nu doen. Zet nu 1 kleine stap en je bent al onderweg. Wil je ooit 5 kilometer kunnen hardlopen? Trek dan nu je schoenen aan en loop een rondje om het blok.

Maak de stappen zo klein dat ze makkelijk vol te houden en te behalen zijn. Hierdoor is de volgende stap makkelijker om te zetten.

David de Kock en Arjan Vergeer, oprichters van 365 Dagen Succesvol, gaan een stap verder: goede voornemens hebben geen enkele zin. En werken alleen maar tegen omdat je jezelf vertelt dat wat je nu doet (roken, ongezond eten), niet goed is. Een afwijzing omdat je het (nog) niet goed doet. Zij werken met jaarthema’s. Waar mag het dit jaar over gaan? Waar wil je meer van? Wil je fitter zijn? Mag het meer gaan over beweging? Mag het over meer gezondheid gaan?

Zorg voor samenwerking
In het boek “Hamster in je Brein” van Felix Kreier en Maarten Biezeveld spreken de heren over duurzaam gewicht verlies (must read!). Zij leggen uit waarom je wil dat je reptielen-brein, je limbische-brein en je prefrontale cortex samenwerken voor duurzame gedragsverandering.

Je reptielenbrein is je oudste brein en denkt nog vanuit de tijd van jagers en verzamelaars. Voedsel = schaars. Suiker = schaars. Val jij dus te snel af dan zal jouw lichaam alles doen om te zorgen dat je minder energie verbruikt (lees: je stofwisseling gaat omlaag) en dat je meer suikers binnen gaat krijgen (lees: je hebt meer behoefte aan snelle energie, suikers). Langzaam af vallen is hier dus bij belangrijk.

Je limbische brein is gevoelig voor beloning. Dus: hoe beloon jij jezelf? Wat werkt voor jou als een incentive? Wat ‘krijg’ je als je een bepaald doel heb behaald? Spaar je voor een vakantie en geef je jezelf dan iets extra’s? Hou je van massages, pedicure? Of iets anders?

En dan je prefrontale cortex: gebruikt veel energie en is snel afgeleid. Maar kan als geen ander je helpen bij het maken van plannen, gefocust blijven. Door je doelen in het zicht op te hangen en regelmatig met jezelf te evalueren hoe het gaat, help je dit deel van je brein erbij te blijven.

Zorg dus dat je brein samenwerkt! Zo zorg je voor die blijvende verandering.

Ik denk graag met je mee hoe je jouw doelen positief kan formuleren in een mooi thema. Heb je hier dus wat hulp bij nodig? Neem dan vooral contact met mij op. Kennismakingsgesprek is altijd gratis.

Hoe zorg je in de winter nog steeds goed voor jezelf? Hoe blijf je gemotiveerd en werk je nog steeds aan een gezonde leefstijl terwijl al die verleidingen op de loer liggen? Met deze 10 tips zal je 31 december stralend tegemoet gaan.

1. Eet je groenten. En dan het liefst van het seizoen, want daar zitten de voedingsstoffen in die je lichaam juist nu nodig heeft. De groenten voor december zijn: biet, boerenkool, champignons, knolselderij, pompoen.
2. Maak elke dag een ommetje van 30 minuten. Ga naar buiten, trek je schoenen aan, koop een goede regenjas. Hop naar buiten. Geen excuses. Buiten = gezond. Elke dag wandelen houdt je scherp, maakt gelukkig en vermindert stress.
3. Drink water. Zorg dat je voldoende hydrateert. Vooral nu binnen de kachel weer aan staat en we de ramen dicht hebben, is het belangrijk om voldoende te blijven drinken. En thee is natuurlijk ook helemaal goed (probeer wel zonder suiker te drinken …).
4. Doe elke dag iets wat je energie geeft. Lees je graag, of vind je het fijn om te schilderen? Muziek luisteren? Maak hier tijd voor. Door vaker iets te doen wat je gelukkig maakt, vergroot je je weerbaarheid en kan je meer aan.
5. Slapen, slapen, slapen. Rust. Zorg dat je goed slaapt. Maak een avondritueel waarbij je de tijd neemt om je klaar te maken voor bed. Paar tips: zet niet alle lichten aan, maar dim ze langzaam, nodig je lichaam uit om melatonine aan te maken. Laatste paar uur voor het slapen gaan geen beeldschermen meer. Drink na 12 uur ‘s middags geen koffie. Let ook op je alchohol-inname. Je slaapt er misschien lekker van in, maar je kwaliteit van slaap wordt er niet beter op.
6. Eet voldoende vezels voor gezonde darmen. Vezels vind je in: volkorenbrood, groenten, fruit en onder andere havermout.
7. Bij een gezond leefpatroon hoort ook voldoende beweging. Hoe meer hoe beter. Maar naast beweging wil je ook voldoende sporten. Zorg dat je minstens 2 keer per week een hartslagverhogende activiteit doet (fietsen, hardlopen, zwemmen, traplopen, touwtje springen).
8. Zorg voor sterkte botten: probeer ook 2 keer week spierversterkende activiteit te ondernemen. Denk aan krachttraining. Dit hoeft niet per se in een sportschool, maar kan ook prima thuis.
9. Vitamine D. Deze vitamine is veel in het nieuws vanwege Corona. Maar los van Covid-19 is het verstandig om in de winter extra vitamine D te slikken. In de zomer halen we voldoende vitamine D uit de zon door buiten te zijn. Maar in de winter heeft de zon niet voldoende kracht.
10. Denk aan je specerijen. Specerijen zoals kurkuma, kardemom, kaneel, peper hebben zeer heilzame werkzaamheden op het lichaam. Speel ermee! Kruid je eten, doe het door je drankje (golden milk!) of door je havermout.

Wat doe jij zelf om de wintermaanden door te komen? Hoe zorg jij goed voor jezelf?

Eens per maand zet ik iemand in de spotlight die in mijn ogen een krachtpatser is: iemand die staat voor wie hij is, die durft aan zelfonderzoek te doen en iemand die niet vlucht als het moeilijk wordt. Ik trap deze rubriek af met 1 van mijn beste vrienden: Gerben. Die in mijn ogen een echte krachtpatser is.

Stel jezelf eens voor: wie ben je, wat doe je? 

Allereerst Juul, super tof dat jij mij als een krachtpatser ziet en dat ik de eer heb om deze rubriek af te trappen. Dank daarvoor. Ik ben Gerben, ben 40 jaar en woon ruim 4 jaar in Haarlem. Geboren en getogen in Nunspeet op de prachtige Veluwe.

Vijf jaar geleden zat ik nog in een erg donkere periode in mijn leven. Prive gingen er dingen niet goed en ik kon hier moeilijk mee omgaan. Ik ging drinken, gebruikte drugs, alles om maar niet de confrontatie met mijzelf aan te gaan. Ik besloot radical het roer om te gooien ben professionele hulp gaan zoeken, want ik besefte dat ik deze problematiek niet even zelf zou oplossen.

Inmiddels geniet ik ruim 4,5 jaar volop van iedere dag en de mogelijkheden die zij biedt om te groeien. Of dat nu op het gebied van gezondheid / sporten is, persoonlijke ontwikkeling, spiritualiteit of op werkgebied. 

Soms kan ik hier lekker in doorslaan, maargoed dat heeft misschien te maken met mijn ‘lichtelijke’ verslavingsgevoeligheid. Uiteindelijk is het voor mij altijd weer een interessante zoektocht om daar een balans in te vinden.

Dagelijks probeer ik met behulp van data experimenten op te zetten die een bijdrage leveren aan de klantervaring op websites, maar ik moet eerlijk bekennen dat dit verder gaat dan alleen in mijn werk. Ook in mijn eigen leven pas ik dit toe en leer ik wat wel of niet voor mij werkt.

Naast mijn werk lees ik veel en ben ik echt wel verslaafd aan sporten. Ik fitness, loop hard, doe yoga en pak af en toe een bokszak mee. En verder bezoek ik graag concerten en musea en mag ik graag reizen. Helaas stonden deze door Covid-19 dit jaar op een laag pitje.

Jij bent voor mij een krachtpatser omdat:

Ik ken Gerben van mijn tijd toen ik nog bij Telegraaf Media Groep werkte, zo’n 5 jaar geleden. Gerben en ik raakten al snel bevriend. We hebben dezelfde humor en kunnen goed praten samen. Al snel hielpen wij elkaar met levensvragen en keuzes die daarbij hoorden. We hebben samen een pad bewandeld op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Ieder zijn eigen pad, maar die paden kruisten elkaar regelmatig. En telkens op die kruising leerde ik weer iets van Gerben. En dat doe ik nog steeds. Gerben probeert 150% uit zijn leven te halen, is altijd in ontwikkeling en durft ook de confrontatie aan te gaan met zijn eigen demonen. Ik heb Gerben zien groeien en zien ontwikkelen tot de persoon die hij nu is. Dat je zo met jezelf aan de slag gaat, ook (of juist) als het moeilijk wordt, is voor mij krachtpatser-waardig. En daarom benoem ik hem tot krachtpatser van de maand. 

Wat heb je afgelopen jaar geleerd?

Amor Fati! Omarm je lot. Ik ben ruim 4,5 jaar ‘clean’, maar vanaf dat ik mijn leven weer op de rit kreeg, was daar een bijna obsessieve behoefte om de tijd die ik tijdens mijn verslaving ‘verspeeld’ had, in te halen. Dus ik was bezig om mijn dag tot op de minuut te plannen en moest productief zijn van mijzelf. Ik was perfectionistisch en een enorme controlfreak. Als ik 90% van mijn doelen had bereikt keek ik niet naar de 90%, maar naar 10% die ik niet had gedaan. Niet echt heel gezond en het werkte eigenlijk heel contraproductief. 

De conclusie was al vrij snel dat dit leven mij niet heel gelukkig zou maken. Zelfacceptatie en liefdevol terug kijken op mijn verleden is wat ik uiteindelijk heb gedaan. 

Door dit verleden ben ik in contact gekomen met het 12-stappen programma. Een erg leerzaam en praktisch programma. Zonder mijn verleden zou ik nooit met dit programma in aanraking zijn gekomen en zou ik niet de persoon die ik nu ben. Sindsdien probeer ik eigenlijk alles wat het leven mij biedt, zowel positief als negatief, liefdevol te omarmen en te accepteren en dat is waar Amor Fati eigenlijk voor staat.

Wat is je grootste ontdekking dit jaar geweest?

De 4 slaap chronotypen van Dr. Michael Breus. Hierin beschrijft hij dat we allemaal een circadiaans ritmisch patroon hebben. Op basis van dit patroon zijn er specifieke momenten wanneer we bijvoorbeeld het best kunnen slapen, sporten, ons kunnen focussen. Kortom het meeste uit de dag halen op een gezonde en verantwoorde manier.

Deze ontdekking deed ik toen ik dit jaar kampte met best wel heftige slaapproblematiek. Op een gegeven moment sliep ik maanden gemiddeld 3-4 uur per nacht (en aangezien ik geen jonge kinderen heb, vond ik dit niet echt gezond). Ik heb hulp gevraagd en ben met een slaapcoach aan de slag gegaan. Naast het resetten van mijn slaappatroon ben ik mijn dagen gaan indelen op basis van mijn chronotype; Dolfijn. Ik slaap effectiever en haal meer uit mijn dag.

Wat is je grootste uitdaging geweest dit jaar?

Minder doelen stellen. Waar ik in het verleden echt een tiental serie aan doelen kon formuleren op kwartaal-, maand- en weekniveau, heb ik er nu maximaal 5 waar ik mij op richt in de aankomende 90 dagen. En deze breek ik op in kleinere milestones.

Als ik mijn To Do lijst of planning maak dan bepaal ik de prioriteit op basis van deze doelen. Dit klinkt allemaal vrij heftig maar die planning is tot max. 21:00 uur, daarna verlies ik mijzelf vaak lekker met een voldaan gevoel in een goed boek of een leuke film.

Stel: je mag 20 jaar terug in de tijd? Wat zou je tegen je je toekomstige zelf willen zeggen?

Gast, ga je eens verdiepen in meditatie, dit gaat je echt helpen! 

Sind 4,5 jaar mediteer ik best wel intensief en het brengt mij heel veel rust in zowel mijn hoofd als in mijn lichaam. Daarom begin ik iedere dag met een meditatie van 10-15 min.

Wiens verhaal moeten wij echt horen en is volgens jou een krachtpatser?

Iedere week ontmoet ik op de bijeenkomsten die ik bezoek krachtpatsers, maargoed aangezien dat anoniem is kan ik die moeilijk benoemen. 

Ik vind dat je een echte krachtpatser bent als je vanuit een overtuiging andere mensen probeert te helpen. De wijze waarop jij dit hebt gedaan vind ik prachtig en heb ik heel veel respect voor.  Laatst hoorde ik toevallig een podcast waar Fabio d’Agata, die kennen we allebei, vertelt hoe het vinden van een oplossing voor zijn eigen angsten resulteerde in een concept voor intelligent bewegen waarin hij mensen helpt met behulp van bewegen hun doelen te bereiken.