Eens per maand zet ik iemand in de spotlight die in mijn ogen een krachtpatser is. Iemand die alles uit het leven haalt, goed voor zichzelf zorgt en verantwoordelijkheid neemt over zijn eigen leven. Deze maand: Fredie. Zij werd aangedragen door onze krachtpatser van vorige maand: Steven.

Stel jezelf eens voor: wie ben je, wat doe je? 

Ik ben Fredie, 34 jaar en woon samen met mijn man en onze twee zoontjes van bijna 4 en 1,5 in Sassenheim. Ik werk als orthopedagoog in de kinder-en jeugdpsychiatrie en bied daar behandeling aan kinderen en ouders met verschillende soorten problematiek. Sinds december train ik nu bij krachtpatsers en dit bevalt goed!

Wat heb je afgelopen jaar geleerd?
Wat heb ik het afgelopen jaar geleerd.. dat het niet moeilijk is om weer in een sportritme te komen als je maar wil en de juiste mensen om je heen verzameld. Na mijn tweede zwangerschap (icm Corona) was ik nog maar weinig aan het sporten terwijl ik dit daarvoor wel altijd met regelmaat en plezier deed. Ik was en voelde me niet fit en zat daardoor minder lekker in mijn vel. In oktober heb ik dat gedaan wat ik al een tijdje wilde: het roer omgooien en proberen weer fit te worden!

Wat is je grootste ontdekking dit jaar geweest?
Dat ik en Maaike (vriendin) de gehele lockdown 3x in de week zelf zijn blijven bootcampen! Nooit gedacht dat ik deze intrinsieke motivatie zou hebben! Ik hou van competitie en het liefst in een team dus bootcampen was niet iets waar ik voorheen nou heel erg gemotiveerd van werd! Inmiddels is alles anders 🙂
Grootste uitdaging: de juiste balans vinden in gezond eten, sporten en genieten!

Stel: je mag 20 jaar terug in de tijd? Wat zou je tegen jezelf willen zeggen?
Stel niet uit en maak je dromen waar!

Wiens verhaal moeten wij echt horen en is volgens jou een krachtpatser? 
Ik nomineer Rick! Als het goed is stapt hij bijna in het huwelijksbootje en is hij nu nog even hard bezig om strak in pak te kunnen verschijnen! Tijdens trainingen is hij tot het bot gemotiveerd, met name tijdens de groepsactiviteiten, ik hou er van!

Eens per maand zet ik iemand in de spotlight die in mijn ogen een krachtpatser is. Iemand die alles uit het leven haalt, goed voor zichzelf zorgt en verantwoordelijkheid neemt over zijn eigen leven. Deze maand: Steven. Hij werd aangedragen door onze krachtpatsers van vorige maand, Anne en Saskia.

Stel jezelf eens voor: wie ben je, wat doe je?  

Ik ben Steven, 37 jaar en ik woon samen met mijn vrouw Maaike en twee kinderen (4 en 2 jaar) in Sassenheim. Sinds mei van dit jaar ben ik op de dinsdagavond aangesloten bij de club van Juliëtte. Daarnaast sport ik ook nog in de sportschool en ben ik betrokken bij de voetbal.  

Wat heb je afgelopen jaar geleerd? 

Zoals Saskia en Anne al in hun stukje aanhaalden, heb ik een flinke tegenslag gehad met mijn gezondheid. Daarnaast is het ook een heel gek jaar geweest door Corona. Door deze situatie heb ik geleerd om nog meer te genieten van de ‘kleine’ dingen en energie te steken in dingen waar ik wel invloed op heb zoals bijvoorbeeld een gezonde leefstijl nastreven.  

Wat is je grootste ontdekking dit jaar geweest? 

Het buitensporten in een groep is mij heel goed bevallen. Ik had dit nooit gedacht maar omdat Maaike en haar vriendinnen zo enthousiast waren en mooie resultaten behaalden, heb ik een proefles meegedaan. De oefenvormen zijn gevarieerd en alle spieren komen aan bod. Dat voel ik goed na iedere training. Het is voor mij iedere keer weer een uitdaging om het uiterste uit mijzelf te halen en daar was ik naar op zoek.  

Wat is je grootste uitdaging geweest dit jaar? 

Kijken naar mogelijkheden ipv onmogelijkheden. Dat klinkt altijd heel makkelijk maar is in de praktijk echt een uitdaging. Door binnen de mogelijkheden te blijven denken en handelen, kun je ook stapjes maken die samen weer een grote stap vormen. 

Stel: je mag 20 jaar terug in de tijd? Wat zou je tegen jezelf willen zeggen? 

Leef in het hier en nu. 

Wiens verhaal moeten wij echt horen en is volgens jou een krachtpatser?  

Fredie! Zij heeft ervoor gezorgd dat Maaike en haar vriendinnen bij Juliëtte terecht zijn gekomen. En ik nu dus ook. Fredie is op en top sportvrouw en bikkelt iedere training weer tot het gaatje.  

Eens per maand zet ik iemand in de spotlight die in mijn ogen een krachtpatser is. Iemand die alles uit het leven haalt, goed voor zichzelf zorgt en verantwoordelijkheid neemt over zijn eigen leven. Deze maand niet 1 maar 2 krachtpatsers. Anne en Saskia, deze twee dames trainen nu ruim 6 maanden bij me. Elke keer is het weer een feest om met ze te werken: hun enthousiasme, hun inzet en hun positieve instelling maakt het een feest om ze te trainen.

Stel jezelf eens voor:

Wij zijn Saskia en Anne. Saskia is 33 jaar en woont samen met Jan en zoontje Joep (2) in Voorhout, en werkt als coördinator van het team huiselijk geweld bij de gemeente Zoetermeer. Anne is 29 jaar en woont samen met Marc in Sassenheim, en werkt als beleidsmedewerker in het sociaal domein van de gemeente Haarlemmermeer. We hebben beiden een kantoorbaan en werken sinds corona voornamelijk thuis. Het thuiswerken begint, ondanks het gemis van collega’s, langzaam wel te wennen. Maar de hele dag achter een bureau of keukentafel binnen zitten gaat wel steeds meer tegenstaan. We proberen daarom voor zoveel mogelijk telefoontjes naar buiten te gaan en wandelend te overleggen.

Wat heb je afgelopen jaar geleerd:

Afgelopen jaar hebben we geleerd om weer wat meer in het sportritme te komen. Na verschillende sportschoolabonnementen en soms in één week drie keer sporten en dan weer een maand niet, hebben we in oktober 2020 het roer omgegooid door zes weken lang in een kleine groep, drie keer in de week te trainen. We kregen voedingsadviezen en leerden gezonder te leven. Na deze zes weken zochten we een vervolg. Via een bekende zijn we toen bij Juliëtte gestart. Door haar steun en enthousiasme lukt het om nog steeds drie keer in de week te sporten. We hebben het sportritme te pakken!

We merken nu dat we in het sportritme zijn gekomen en ons oprecht beter zijn gaan voelen. Bewegen maakt gelukkiger! Heel cliché maar waar. Dat is een belangrijke les die we ook echt ervaren hebben. Daarnaast is een sportmaatje heel belangrijk! Iemand die je kan stimuleren om ook te gaan sporten en toch te kiezen voor die gezonde keuze.

Juliëtte had laatst een mooie uitspraak. Ze zei ‘We lijden altijd een beetje. Het hoort er misschien wel bij. Als we gezond eten, ‘lijden’ we want we snakken naar ongezond eten, en als we heel ongezond eten lijden we ook want we voelen ons schuldig dat we niet gezond eten en ook loop je het risico om op langer termijn te lijden (denk aan overgewicht, diabetes, hoge bloeddruk etc.). Op deze manier lijd je altijd een beetje.’’ Dit was heel herkenbaar en proberen we nu in gedachten te houden! 

Wat is je grootste ontdekking dit jaar geweest?

Dat het kan. Drie keer in de week sporten en een gezonde levensstijl hebben. Ook met een klein kind, een drukke baan, tijdens een grote verbouwing of in welke situatie je ook zit. Natuurlijk zijn er altijd complicerende factoren, maar het kan zolang je het prioriteit geeft. 
Maar ook hebben we meer geleerd over ons lijf. Niet alleen voeding en bewegen hebben invloed op je lijf, we hebben meer geleerd over de werking van ons brein en de invloed van hormonen op je lijf en hoe je hier rekening mee kunt houden.

We zijn samen bijna 21 kilo afgevallen sinds oktober en zijn tot de ontdekking gekomen dat we trots zijn! Op elkaar én op onszelf!

Wat is je grootste uitdaging:

De balans vinden tussen gezond eten en sporten en alles af en toe even laten gaan. Voor ons beiden is het, na een weekend vol gezelligheid (lees: vrienden, eten en drinken) moeilijk om de switch naar gezond weer te maken. Het is bij ons altijd een beetje alles of niets. We associëren gezelligheid ook altijd met drankjes en lekker eten. 

Het helpt dan echt dat je hier elkaar weer alert op maakt en dat de sportmomenten ingepland staan voor de rest van de week. Dat we Juliette dan weer zien, die ons met veel enthousiasme laat zweten en wist je datjes deelt over gezond versus ongezond leven: dat helpt om weer te focussen op onze doelen!

Ook een uitdaging is kunnen genieten zonder schuldgevoel. Zolang het doel is: afvallen, voelt elke ongezonde snack of glas alcohol als ‘niet ok’. Lange tijd was dit ons doel, dit maakte het ook een overzichtelijk ‘project’, we werkten ergens naartoe. Nu komen we tot het besef dat dit project langzaam aan over moet gaan naar een levensstijl, dit is het en dit moeten we volhouden, er zit geen einddatum aan. Onze uitdaging is dus dit volhouden, genieten zonder schuldgevoel en elkaar hierbij blijven helpen!

Stel: je mag 20 jaar terug in de tijd. Wat zou je tegen jezelf zeggen?

Laat het nooit zo ver komen. Haha! Nee hoor grapje. Maar wel: heb geduld om je doelen te bereiken, maak je doelen inzichtelijk. Dus echt visualiseren. Bijvoorbeeld door elke week op een a4tje je doelen voor die week op te schrijven en dan op de koelkast te plakken. Of naar je maatje appen wat je deze week wil gaan doen.  We jakkeren als een soort siamese tweeling hier doorheen en komen er nu achter dat dit geen projectje is maar een structureel iets, een way of life. Dat moet het worden… En we gaan van fase naar fase door elke keer weer een nieuw doel voor ogen te hebben. En laat je niet afleiden door mensen in je omgeving die jouw doelen niet steunen. Omring je met mensen die je positieve energie geven. En misschien nog een tip: schaf het hamsterboek aan! Ook een tip van Juliëtte. ‘De hamster in je brein’. Daarvan hebben we geleerd dat het heel fijn is als je minstens 1 iemand om je heen hebt die weet waar je mee bezig bent en wat je voor ogen hebt. Die je kan bereiken en waarmee je kan praten over je doelen en valkuilen. Vraag dus om hulp! En je eigen doelen op 1 zetten, daarop focussen! Dat is helemaal niet egoïstisch. Dat is juist voor jezelf zorgen en voor jezelf kiezen. Als je blijer bent met je eigen lichaam en leven straal je dat ook naar anderen uit. 

Wiens verhaal moeten wij echt horen en is volgens jou een krachtpatser?

Voor de volgende krachtpatser vd maand willen we Steven nomineren! Saskia kent Steven al jaren, hij is getrouwd met Maaike (een goede vriendin van Saskia). Een grote vriendelijke reus, altijd sterk in lijf en leden geweest en nu ondanks flinke tegenslag weer op zoek gegaan naar mogelijkheden om fit te blijven. Ook al is het geen voetbal.. hij heeft zich onlangs aangesloten bij de club van Juliette! Heel veel respect voor zijn manier van ‘in het leven staan’ en daarom via deze weg een blijk van waardering, een aanmoediging, een applaus, een dikke duim en een digitale knuffel!

Eens per maand zet ik iemand in de spotlight die in mijn ogen, of in de ogen van een ander, een krachtpatser is: iemand die staat voor wie hij is, die durft aan zelfonderzoek te doen en iemand die niet vlucht als het moeilijk wordt. De krachtpatser van april is: Carolien Wijnberg.

Carolien is voor mij een krachtpatser omdat ze een doorzetter is, al vindt ze zelf van niet. Ze heeft afgelopen jaar zulke mooie stappen gezet. Ze heeft zo veel bereikt, ze is niet alleen fysiek sterker (en slanker ;)) geworden, maar ook mentaal. Ze komt altijd sporten, in weer en wind. En ook bij een flinke tegenslag in de vorm van een rugblessure, zet ze haar schouders eronder en pakt de draad weer op. Ze verdient het om eens in het zonnetje te staan, want dat zou ze nooit uit zichzelf doen en ze is zo goed bezig. Carolien, ga zo door want je bent zo goed bezig! 

Stel jezelf eens voor: wie ben je, wat doe je?  Ik ben Carolien Wijnberg, 45 jaar oud en getrouwd met Arno. Ik kom uit Amsterdam maar sinds 5 jaar woon ik met veel plezier in Sassenheim. Nadat ik jaren als verpleegkundige in diverse ziekenhuizen aan het bed heb gestaan heb ik 3 jaar geleden de overstap gemaakt naar de 112 meldkamer. Hier neem ik voor de regio Hollands Midden de telefoontjes voor ambulanceaanvragen aan. Soms heftig maar heel mooi werk. In m’n vrije tijd ga ik, in de normale wereld zonder corona, graag uit eten, naar de film, de natuur in en op reis. Met de camper door Canada staat al in de startblokken, wachten is op groen reislicht… Laten we hopen dat dit snel weer mag allemaal…

Wat heb je afgelopen jaar geleerd?

Het afgelopen jaar heb ik weer ervaren (want geweten heb ik het stiekem denk ik altijd wel al) dat ik een leuker en sterker mens ben als ik ook wat liever ben voor m’n lijf. De balans tussen hoofd en lijf is weer eens heel duidelijk geworden. Bewegen en gezond eten zijn leuker en op lange termijn een betere beloning voor jezelf dan een zak chips en een serie op de bank. 

Wat is je grootste ontdekking dit jaar geweest?

Als ik al m’n abonnementsgelden van sportscholen gespaard had had ik er een dikke auto van kunnen kopen of een wereldreis van kunnen maken zeg ik altijd. Zwemmen, fitness, hardlopen, boksen, ik heb het allemaal geprobeerd en ook allemaal niet volgehouden. Maar in de zoveelste poging op zoek naar beweging (van lopend naar zittend werk merk je namelijk aanzienlijk in alle vezels van je lichaam) kwam ik bij Juul terecht. En haar aanpak, motivatie, geduld in combinatie van buitenlucht en afwisseling maakt dat ik het leuk vind en dus al bijna een jaar volhoud. Dus niet het bewegen omdat het moet maar iets zoeken dat ik leuk vind en bij me past maakt dat het z’n vruchten afwerpt. Ik ben blijer, sterker en 25 kilo lichter!

Wat is je grootste uitdaging geweest dit jaar?

Zoals ook Rome en Parijs niet op een dag gebouwd zijn kun je ook niet van de een op de andere dag een ander, zelfverzekerdere vrouw zijn. Geduld is niet mijn sterkste kant, en helemaal niet als het mezelf betreft en dat vind ik nog wel eens lastig. Ik moet genieten van kleine successen en niet meteen het grote geheel willen aanpakken. Leren en veranderen doe je een heel leven lang. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik met deze nieuwe levensstijl nog een heel leven te leren en veranderen heb…

Stel: je mag 20 jaar terug in de tijd? Wat zou je tegen jezelf willen zeggen?

Wees lief voor jezelf, je mag er zijn.

Wiens verhaal moeten wij echt horen en is volgens jou een krachtpatser? 

Ik kan hierbij geen namen noemen maar ik vind de deelnemers van je Krachtpatserprogramma heel dappere mensen. In groepsverband met de billen bloot en onzekerheden die al jaren de jouwe zijn willen en durven aanpakken vind ik heel dapper en krachtig.

Eens per maand zet ik iemand in de spotlight die in mijn ogen, of in de ogen van een ander, een krachtpatser is: iemand die staat voor wie hij is, die durft aan zelfonderzoek te doen en iemand die niet vlucht als het moeilijk wordt. De krachtpatser van februari is Fabio D’Agata.

Stel jezelf eens voor: wie ben je, wat doe je? 

Mijn naam is Fabio D’Agata, die heb ik te danken aan mijn Italiaanse vader. Ik ben oprichter en directeur van SPAT Verandert, auteur van het boek Intelligent Bewegen en professioneel spreker. Utrecht is de stad waar ik woon, samen met mijn jonge gezinnetje. Als alles goed gaat komt er binnenkort een kleintje bij. Je hoort het al, ik ben in een bijzondere levensfase beland.

Terwijl ik de fijne kneepjes van het vaderschap ontdek, ben ik als directeur eindverantwoordelijk voor SPAT Verandert. Een bedrijf dat lichaamsbeweging inzet voor gedragsverandering. De methode die we hierbij gebruiken, de onderbouwing en persoonlijke toelichting ervan heb ik opgeschreven in het boek Intelligent Bewegen. Schrijven doe ik graag, spreken ook, maar ik beweeg nog het liefst!

Jij bent voor mij een krachtpatser omdat

Fabio werd door de eerste krachtpatser die in deze rubriek aan het woord was, Gerben, aangewezen om de volgende reden. Gerben: “Ik vind dat je een echte krachtpatser bent als je vanuit een overtuiging andere mensen probeert te helpen. De wijze waarop Juliëtte dit gedaan heeft, vind ik prachtig en heb ik heel veel respect voor.  Laatst hoorde ik toevallig een podcast waar Fabio D’Agata, die kennen we allebei, vertelt hoe het vinden van een oplossing voor zijn eigen angsten resulteerde in een concept voor intelligent bewegen waarin hij mensen helpt met behulp van bewegen hun levensdoelen te bereiken.”

Wat heb je afgelopen jaar geleerd?

Ik heb geleerd dat als er dingen écht onder druk komen te staan, mensen hun ware aard laten zien. Om te beginnen bij mezelf. Ik ben ook écht op de proef gesteld. Normaal gesproken staat er al een verhoogde druk op een jong gezin en het ondernemerschap met alles risico’s die daarbij horen. Ik houd wel van een gezond druk, maar Corona voerde die druk nog eens flink op. Er zijn momenten geweest dat ik alles op alles moest zetten om mezelf goed te blijven verzorgen, om te voorkomen dat ik in paniek zou raken of extreem gefrustreerd zou worden.

Bij SPAT moesten we onze eigen gezondheid en die van anderen beschermen, maar tegelijkertijd ook razendsnel digitaliseren en onze plannen wijzigen. Kunnen we op elkaar aan nu het erom gaat? Blijven we financieel gezond? Wat doen onze opdrachtgevers? En dan heb ik het nog niet eens over mijn thuissituatie waar ik, als kersverse vader, soms ook niet weet wat ik aan moet met een krijsende dochter (blijkbaar kreeg ze tandjes…).

Nu kan ik zeggen dat ik mezelf weer een stukje beter ken en de band met mezelf sterker is geworden. Dat geldt ook voor de band die ik heb met de mensen om mij heen. De spanning kon hoog oplopen en dat is voor niemand makkelijk. Er zijn daarom ook mensen geweest die zich van een minder chique kant hebben laten zien of zelfs zonder overleg de stekker uit de samenwerking hebben getrokken. Maar gelukkig is dit heel schaars. Je kunt zeggen dat ik heb geleerd om ongelooflijk dankbaar te zijn voor alle mooie mensen om mij heen. 

Wat is je grootste ontdekking dit jaar geweest?

Dat ik een vader kan zijn voor mijn dochter. Zelf heb ik dat helaas nauwelijks mogen ervaren en vanwege dat gebrek, was ik zoekende. En dat ben ik soms nog steeds, maar ik ontdek steeds vaker de vader in mij. Dat is een volstrekt nieuwe ervaring. De vaderrol komt thuis goed van pas en soms ook in het werk. Mijn goede vriend Gudo zei laatst tegen mij dat hij het inspirerend vond hoe ik mijn vaderschap omarmde (terwijl we het er nauwelijks over hadden gehad) en mijn vriendin zei laatst: “Je ziet er anders uit, je ziet eruit als een vader.” Dat voel ik dan ook diep vanbinnen en dan moet ik wel even slikken. Het is geweldig om dit deel in mij te ontdekken. 

Wat is je grootste uitdaging geweest dit jaar?

Dat zijn er nogal wat! Als ik deze vraag heel concreet mag insteken, dan heb ik meer moeite dan ooit om lekker te bewegen. Dat zou je misschien niet verwachten van een grote liefhebber die er zijn vak van heeft gemaakt en er dagelijks mee bezig is, maar eerlijk is eerlijk. Met het hele pakket nu is het best lastig. Maar ik wil én kan niet zonder (intelligent) bewegen. 

Gelukkig zijn er oplossingen! Mijn advies naar mezelf en aan anderen is: leg de lat nu midden in een crisis lekker laag. Wees lief voor jezelf. Wandel veel, fiets en ga actief de dag door. En als alles meezit, speel een heerlijk potje tennis. Als het moet, zet ik een eigen trainer in om mee aan de slag te gaan. Deze tijd schreeuwt om mensen als jij, Juliette!

Stel: je mag 20 jaar terug in de tijd? Wat zou je tegen jezelf willen zeggen?

Ontspan.

Wiens verhaal moeten wij echt horen en is volgens jou een krachtpatser? 

Met veel plezier geef ik het stokje door aan Ferko Öry. Vroeger was hij kinderarts en nu zet hij zich vol in voor een betere jeugdzorg. Het is een bijzondere man met een verhaal, dat voel je direct. Kort geleden hoorde ik in de wandelgangen dat hij een zeer bijzonder levensverhaal heeft en deze op papier heeft gezet. Ik ben zo benieuwd geworden dat ik zelf uit kijk naar zijn verhaal!

Eens per maand zet ik iemand in de spotlight die in mijn ogen een krachtpatser is: iemand die staat voor wie hij is, die durft aan zelfonderzoek te doen en iemand die niet vlucht als het moeilijk wordt. Vandaag de tweede in rij: Caroline.

Zij is voor mij een krachtpatser omdat:

Ik ken haar nog helemaal nog niet zo lang, maar ben dankbaar dat ik haar een vriendin mag noemen. Ze maakte op mij direct een onuitwisbare indruk doordat ze zo puur, oprecht en krachtig in haar vrouw-zijn is.  Doordat ze van elke situatie leert en openstaat voor verrassingen in het leven, vind ik haar een echte krachtpatser. 

Stel jezelf eens voor: wie ben je, wat doe je?

Hi! Ik ben Caroline. Verbinden en mensen begeleiden heeft in mijn werkende leven altijd centraal gestaan en de laatste vijf jaar ben ik werkzaam als re-integratiecoach. Daarnaast ben ik 2 jaar geleden gestart met de opleiding tot voetreflextherapeut. In 2022 verwacht ik deze opleiding af te ronden, maar in de tussentijd ben ik ook actief met mijn eigen bedrijf Studio Puur | Vitaliteit & Voetreflexologie. En ben ik mijn opleiding Vitaliteit coaching aan het afronden. De laatste jaren heb ik het holistische aspect in het leven omarmd en zie ik een belangrijk samenspel tussen gezondheid en de wijze hoe we in deze haastige maatschappij ons leven vormgeven. De weg die ik nu aan het bewandelen ben is er een waarin ik mensen wil ondersteunen in hun vitaliteit, maar ook de zingeving en het geluk van het leven wil laten leren (her)ontdekken. Dit doe ik door middel van coaching en voetreflexologie. En hierna ben ik zeker nog niet uitgeleerd, dus ik verwacht dat mijn palet verder verreikt wordt met mooie tools om mensen verder te helpen. Ook ben ik mama van drie ontdekkende jongens (Twan, Hugo en Pepijn) en heb ik een hele lieve man, Stijn, die me de ruimte geeft om me verder te ontwikkelen. Hier ben ik hem enorm dankbaar voor. In het leven geniet ik van mensen om heen, positiviteit, verbinden, het leven vieren, van niets iets maken, muziek, de kleine dingen waarderen, het rustgevende wat de natuur biedt, ben ik verliefd op de bergen in Zwitserland en de fantastische kust in Cornwall. 

Haha, ik vind het een hele eer hoor dat Juliette mij als krachtpatser van de maand heeft benoemd. De lessen die Juliette biedt in haar bedrijf zijn voor mij wel een heel belangrijk onderdeel in mijn week. Ik zorg zelfs voor oppas zodat ik kan sporten, dus dat zegt genoeg. Uiteraard voor mijn fysieke welzijn, maar ook als uitlaatklep waar ik mijn energie heel goed in kwijt kan en wat ervoor zorgt dat ik mijn balans goed houdt. Niet geheel onbelangrijk in deze vreemde tijd waarin alles anders gaat dan je bedenkt. Daarnaast heb ik door Juliette haar lessen mijn lijf fysiek sterker gemaakt en lukt het mij nu wel om hard te lopen. Nu zet ik mijn wekker gewoon vroeger om drie keer in de week te kunnen hardlopen. Wie had dat ooit bedacht?! Dus bij deze enorm bedankt Juliette. En naast bevlogen sportinstructeur is Juliette ook gewoon een heel lief, betrokken en krachtig mens en ben ik blij met haar als vriendin. 

Wat heb je afgelopen jaar geleerd?

In dit heftige jaar met corona heb ik geleerd dat we naast heel kwetsbaar te zijn, ook heel wendbaar zijn als mens. Er zijn dingen in beweging gezet waardoor we zien dat het ook anders kan en wat wellicht ook veel beter past bij onze behoeften. Ik ben erg nieuwsgierig naar deze transitie en verwacht dat dit een mooie bijdrage gaat leveren aan mijn wens dat we als mens meer mogen gaan kijken wat wij nu zelf uit het leven willen halen en wat ons voldoening geeft. Dit is, naar mijn idee, onderbelicht geweest en ik ben hoopvol dat dit steeds meer naar de oppervlakte gaat komen en dat mensen hier actief mee aan de slag gaan.

Wat is je grootste ontdekking dit jaar geweest?

Dat het heel goed mogelijk is om met mijn hele gezin voornamelijk plantaardig te eten. Hiervoor aten we al weinig vlees, maar deze verandering is ons heel goed bevallen. Kijkende naar het milieuaspect, het leed wat de dieren wordt aangegaan en onze gezondheid ben ik trots dat wij als gezin hier een bijdrage in leveren. Uiteindelijk hebben we 1 planeet en daar moeten we met zijn allen wel echt voor gaan zorgen, zodat onze (klein)kinderen hier straks nog een fijn leven kunnen hebben. De documentaire A life on our planet van David Attenborough is wat mij betreft echt een aanrader en een eyeopener.

Wat is je grootste uitdaging geweest?

Focus houden op een stuk selfcare in deze onzekere tijd. Gelukkig heb ik de afgelopen jaren geïnvesteerd in mijn persoonlijk leiderschap en heb hier diverse uitdagende en intensieve trainingen voor gevolgd. Door alles wat ik hier heb geleerd, is het me gelukt om goed voor mezelf te zorgen en mijn eigen innerlijke kompas te blijven volgen dit jaar. Dat houdt voor mij in dat ik leef van binnenuit en niet van buitenaf. Hierdoor ben ik minder afhankelijk van de omstandigheden (die behoorlijk ruk waren dit jaar) maar bleef ik kijken naar mogelijkheden en maakte ik duidelijke keuzes voor mezelf. Dat was niet altijd makkelijk, maar door deze keuzes te maken heb ik geen onnodige energielekken gehad en hier heeft mijn gezin ook veel profijt van gehad. 

Stel: 20 jaar terug: wat zou je tegen jezelf willen zeggen.

O wat niet. Heb je even 😉. Ik had tegen mezelf willen zeggen dat ik wel wat liever mag zijn voor mezelf, dat perfectie niet bestaat, ik van mijn fouten mag houden en het helemaal oké is om je kwetsbaar op te stellen.  Maar ik geloof ook dat ik dit pad heb moeten bewandelen om deze inzichten ook zelf te ervaren en daar pluk ik nu de vruchten van.

Wiens verhaal moeten wij echt horen en is volgens jou een krachtpatser?

Wouter. Vanwege zijn doorzettingsvermogen en discipline om zijn leefstijl radicaal om te gooien. Daar heb ik enorme bewondering en respect voor! Vindt het hierdoor echt een inspirator en daar mag hij trots op zijn. 

Eens per maand zet ik iemand in de spotlight die in mijn ogen een krachtpatser is: iemand die staat voor wie hij is, die durft aan zelfonderzoek te doen en iemand die niet vlucht als het moeilijk wordt. Ik trap deze rubriek af met 1 van mijn beste vrienden: Gerben. Die in mijn ogen een echte krachtpatser is.

Stel jezelf eens voor: wie ben je, wat doe je? 

Allereerst Juul, super tof dat jij mij als een krachtpatser ziet en dat ik de eer heb om deze rubriek af te trappen. Dank daarvoor. Ik ben Gerben, ben 40 jaar en woon ruim 4 jaar in Haarlem. Geboren en getogen in Nunspeet op de prachtige Veluwe.

Vijf jaar geleden zat ik nog in een erg donkere periode in mijn leven. Prive gingen er dingen niet goed en ik kon hier moeilijk mee omgaan. Ik ging drinken, gebruikte drugs, alles om maar niet de confrontatie met mijzelf aan te gaan. Ik besloot radical het roer om te gooien ben professionele hulp gaan zoeken, want ik besefte dat ik deze problematiek niet even zelf zou oplossen.

Inmiddels geniet ik ruim 4,5 jaar volop van iedere dag en de mogelijkheden die zij biedt om te groeien. Of dat nu op het gebied van gezondheid / sporten is, persoonlijke ontwikkeling, spiritualiteit of op werkgebied. 

Soms kan ik hier lekker in doorslaan, maargoed dat heeft misschien te maken met mijn ‘lichtelijke’ verslavingsgevoeligheid. Uiteindelijk is het voor mij altijd weer een interessante zoektocht om daar een balans in te vinden.

Dagelijks probeer ik met behulp van data experimenten op te zetten die een bijdrage leveren aan de klantervaring op websites, maar ik moet eerlijk bekennen dat dit verder gaat dan alleen in mijn werk. Ook in mijn eigen leven pas ik dit toe en leer ik wat wel of niet voor mij werkt.

Naast mijn werk lees ik veel en ben ik echt wel verslaafd aan sporten. Ik fitness, loop hard, doe yoga en pak af en toe een bokszak mee. En verder bezoek ik graag concerten en musea en mag ik graag reizen. Helaas stonden deze door Covid-19 dit jaar op een laag pitje.

Jij bent voor mij een krachtpatser omdat:

Ik ken Gerben van mijn tijd toen ik nog bij Telegraaf Media Groep werkte, zo’n 5 jaar geleden. Gerben en ik raakten al snel bevriend. We hebben dezelfde humor en kunnen goed praten samen. Al snel hielpen wij elkaar met levensvragen en keuzes die daarbij hoorden. We hebben samen een pad bewandeld op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Ieder zijn eigen pad, maar die paden kruisten elkaar regelmatig. En telkens op die kruising leerde ik weer iets van Gerben. En dat doe ik nog steeds. Gerben probeert 150% uit zijn leven te halen, is altijd in ontwikkeling en durft ook de confrontatie aan te gaan met zijn eigen demonen. Ik heb Gerben zien groeien en zien ontwikkelen tot de persoon die hij nu is. Dat je zo met jezelf aan de slag gaat, ook (of juist) als het moeilijk wordt, is voor mij krachtpatser-waardig. En daarom benoem ik hem tot krachtpatser van de maand. 

Wat heb je afgelopen jaar geleerd?

Amor Fati! Omarm je lot. Ik ben ruim 4,5 jaar ‘clean’, maar vanaf dat ik mijn leven weer op de rit kreeg, was daar een bijna obsessieve behoefte om de tijd die ik tijdens mijn verslaving ‘verspeeld’ had, in te halen. Dus ik was bezig om mijn dag tot op de minuut te plannen en moest productief zijn van mijzelf. Ik was perfectionistisch en een enorme controlfreak. Als ik 90% van mijn doelen had bereikt keek ik niet naar de 90%, maar naar 10% die ik niet had gedaan. Niet echt heel gezond en het werkte eigenlijk heel contraproductief. 

De conclusie was al vrij snel dat dit leven mij niet heel gelukkig zou maken. Zelfacceptatie en liefdevol terug kijken op mijn verleden is wat ik uiteindelijk heb gedaan. 

Door dit verleden ben ik in contact gekomen met het 12-stappen programma. Een erg leerzaam en praktisch programma. Zonder mijn verleden zou ik nooit met dit programma in aanraking zijn gekomen en zou ik niet de persoon die ik nu ben. Sindsdien probeer ik eigenlijk alles wat het leven mij biedt, zowel positief als negatief, liefdevol te omarmen en te accepteren en dat is waar Amor Fati eigenlijk voor staat.

Wat is je grootste ontdekking dit jaar geweest?

De 4 slaap chronotypen van Dr. Michael Breus. Hierin beschrijft hij dat we allemaal een circadiaans ritmisch patroon hebben. Op basis van dit patroon zijn er specifieke momenten wanneer we bijvoorbeeld het best kunnen slapen, sporten, ons kunnen focussen. Kortom het meeste uit de dag halen op een gezonde en verantwoorde manier.

Deze ontdekking deed ik toen ik dit jaar kampte met best wel heftige slaapproblematiek. Op een gegeven moment sliep ik maanden gemiddeld 3-4 uur per nacht (en aangezien ik geen jonge kinderen heb, vond ik dit niet echt gezond). Ik heb hulp gevraagd en ben met een slaapcoach aan de slag gegaan. Naast het resetten van mijn slaappatroon ben ik mijn dagen gaan indelen op basis van mijn chronotype; Dolfijn. Ik slaap effectiever en haal meer uit mijn dag.

Wat is je grootste uitdaging geweest dit jaar?

Minder doelen stellen. Waar ik in het verleden echt een tiental serie aan doelen kon formuleren op kwartaal-, maand- en weekniveau, heb ik er nu maximaal 5 waar ik mij op richt in de aankomende 90 dagen. En deze breek ik op in kleinere milestones.

Als ik mijn To Do lijst of planning maak dan bepaal ik de prioriteit op basis van deze doelen. Dit klinkt allemaal vrij heftig maar die planning is tot max. 21:00 uur, daarna verlies ik mijzelf vaak lekker met een voldaan gevoel in een goed boek of een leuke film.

Stel: je mag 20 jaar terug in de tijd? Wat zou je tegen je je toekomstige zelf willen zeggen?

Gast, ga je eens verdiepen in meditatie, dit gaat je echt helpen! 

Sind 4,5 jaar mediteer ik best wel intensief en het brengt mij heel veel rust in zowel mijn hoofd als in mijn lichaam. Daarom begin ik iedere dag met een meditatie van 10-15 min.

Wiens verhaal moeten wij echt horen en is volgens jou een krachtpatser?

Iedere week ontmoet ik op de bijeenkomsten die ik bezoek krachtpatsers, maargoed aangezien dat anoniem is kan ik die moeilijk benoemen. 

Ik vind dat je een echte krachtpatser bent als je vanuit een overtuiging andere mensen probeert te helpen. De wijze waarop jij dit hebt gedaan vind ik prachtig en heb ik heel veel respect voor.  Laatst hoorde ik toevallig een podcast waar Fabio d’Agata, die kennen we allebei, vertelt hoe het vinden van een oplossing voor zijn eigen angsten resulteerde in een concept voor intelligent bewegen waarin hij mensen helpt met behulp van bewegen hun doelen te bereiken.