Regelmatig krijg ik deze vraag. Want hoeveel moet ik eigenlijk sporten? Los van dat er hier een officieel antwoord op is: de beweegrichtlijn vanuit de Gezondheidsraad, is het ook afhankelijk van je doel hoeveel je moet sporten. 

De Gezondheidsraad adviseert voor volwassen en ouderen 2 keer per spierversterkende activiteiten, 150 minuten cardio en voorkom veel stilzitten. Vooral van de cardio schrikken mensen nog wel eens. Zo veel? Jup. Je hart en je longen zijn ook organen die getraind moeten worden. Door regelmatig cardio te doen, vergroot je je longcapaciteit en maak je je hart sterker. Een sterker hart slaat lager in rust en heeft minder slagen per minuut nodig om je bloed rond je lichaam te pompen. Het kost minder moeite. Hoe beter je longcapaciteit hoe meer zuurstof je uit de lucht op kan nemen. Mooi toch hoe het lichaam werkt? Voor ouderen wordt ook nog balansoefeningen geadviseerd.

En krachttraining? Waarom is dat nu zo belangrijk? Spieren verbranden vet. Als je krachttraining doet, help je je lichaam een handje met het verbranden van je vet. Je spieren kan je als ovens zien. Hoe meer spiervolume, hoe hoger die oven brandt, hoe meer energie je in rust verbruikt. Lui op de bankhangen met een gespierder lichaam verbrandt meer kcal dan een lichaam wat meer vet bevat. En wat ik ook zo’n mooie vind (en misschien wel de mooiste) sterke spieren zorgen voor sterke botten. Door de druk van krachttraining geven je botten je hersens het signaal dat je botdichtheid moet vergroten. Je botten worden dus sterker door regelmatig in het krachthonk te staan. Wow! Botontkalking kan je niet tegengaan, maar je kan het wel vertragen door de spieren voldoende te belasten. 

Je hoeft echt niet bang te zijn dat je als een soort Arnold Schwarzenegger moet trainen waarbij je honderden kilo’s wegdrukt, alles op je eigen niveau. Wat wel belangrijk is, is dat je grenst tijdens de training verlegt. Als het te makkelijk gaat in de training dan is het ook te makkelijk. Als je jezelf niet ‘pushed’, waarbij die laatste herhalingen net even pittig zijn, gebeurt er niets. Je lichaam is intelligent en wil energie besparen. Als jij traint onder je niveau dan ziet je lijf geen enkel belang om zich aan te passen en zal het dan ook niet doen. Daag jezelf uit in je trainingen. Een keer per week trainen heeft weinig tot geen zin, 2 keer per week behoudt dat wat je hebt. Wil je verandering zien, dan heb je 3 keer per week of vaker te trainen. 

Succes! 

Deze column verscheen vorige week ik de bijlage FIT van het Leidsch Dagblad, Noordhollands Dagblad, Gooi- en Eemlander, Haarlems Dagblad.

In eerdere columns beschreef ik al dat naast gezonde voeding ook rust heel belangrijk is voor een gezonde leefstijl. Vandaag wil ik het hebben over die andere belangrijke pijler: beweging. 

Bewegen. Wat doet het nu eigenlijk, hoe belangrijk is het en hoe vaak moet je eigenlijk sporten? Laten we even bij het begin beginnen, elke beweging is beter dan geen beweging. Mocht het voor jou een te grote stap zijn om te gaan sporten, begin met bewegen. En dit kan al zo simpel als een klein rondje lopen, de trap nemen of even je huis goed schoonmaken. 

Een paar keer per week sporten kent veel voordelen, daarover volgende keer meer, maar je dagelijkse beweging is misschien wel nog belangrijker. Uit onderzoek is gebleken dat je gezonder bent als je heel de dag door beweegt dan wanneer je heel de dag zit en twee keer per week 1 uur naar de sportschool gaat. Het lichaam is gemaakt om te bewegen. Het overwegend zittende bestaan heeft niet alleen invloed op ons mentale gestel, maar ook op onze anatomie. Afhangende ronde schouders en ‘luie’ billen kom in de praktijk veel tegen. Rugklachten, vooral de onderrug, en nekklachten zijn blessures die ik veel hoor. Het lichaam hoeft niets meer te doen en wordt inactief. Omdat het lichaam daar niet op gebouwd is, ontstaan er klachten en blessures. 

De oplossing? Bewegen! Je bloedsomloop op gang helpen, je hart harder laten werken en je spieren in beweging zetten. Maar hoeveel en hoe vaak dan? Het liefst elke dag. Minstens 30 minuten. Maak bewegen een onderdeel van je leven. Neem de trap in plaats van de lift, pak zo veel mogelijk de fiets en parkeer de auto verder weg en niet recht voor je deur. 

Tegenwoordig moet alles maar gemakkelijk, het moet zo min mogelijk energie kosten. Gemak dient de mens, alles wordt voor ons gedaan. Van stofzuigen tot traplopen. We hoeven nergens meer onze spierkracht voor te gebruiken. Ik denk dat we hier de plank volledig mis slaan. Ik geloof in weerstand, dat je er moeite voor moet doen. Zo blijf je sterker en scherp. Anders glij je af en word je alleen maar slapper en slapper. 

En ja, het kost moeite. Nee, het is niet makkelijk. Als je lichaam iets goed kan, is het energie besparen. Energie is leven, dus als je dat zo lang mogelijk hebt, hebt je meer kans op overleven. Althans dat was heel vroeger zo. Maar nu is de overlevingskans een stuk groter en hoeven we niet meer zo te luisteren naar die oerdriften. Wat moet je dus doen? Zoek de weerstand op, werk je in het zweet! Neem die trap! Want zeg nu zelf: wat is er mooier dan een sterk en krachtig lichaam dat gezond is? Een lichaam dat doet waar het voor gemaakt is. 

Deze column verscheen vorige week ik de bijlage FIT van het Leidsch Dagblad, Noordhollands Dagblad, Gooi- en Eemlander, Haarlems Dagblad.

Gezonde voeding. Hoeveel diëten en goede adviezen zijn er tegenwoordig wel niet? De een zweert bij koolhydraatarm, de ander gaat volledig voor Atkins, een volgende voor Southbeach en de laatste is kilo’s kwijtgeraakt door het Keto dieet te volgen. Waren vroegen vetten de boosdoener, daarna werden het de koolhydraten en nu zijn het de suikers uit bewerkte producten.

Wat moet je tegenwoordig nog geloven? Wat is toe juiste keuze? In het boek: Wat is nu gezond?, van Martijn Katan wordt hier antwoord op gegeven: als je aan 100 mensen een mening vraagt, krijg je 99 verschillende antwoorden. 1 iemand zal zeggen: Ik weet het niet. En dat is de voedingswetenschapper. Want: we weten het gewoon nog niet. Er is nog niet voldoende onderzoek naar voeding en de effecten op lange termijn gedaan. Om zeker te weten, moet er meer betrouwbaar onderzoek gedaan worden. 

Ja, allemaal leuk en aardig. Maar wat heb je daar nu aan? Wat kan je hier nu mee? Want je wil graag weten of je wel of geen magere melk kan drinken of dat je toch voor de volle variant moet gaan. Mijn antwoord: welk geloof hang je aan? Geloof je in onbewerkte voeding, die (soms) meer kcal bevatten of ga je voor bewerkte producten die lager in kcal zijn? Roomboter vs margarine. Roomboter is een natuurproduct, nauwelijks tot geen bewerkingen, hoog in kcal. Margarine daarentegen is veel magerder, maar bewerkt in een fabriek en met zelfs toevoegingen van vitaminen die roomboter van nature al heeft. Welk geloof hang je aan? Ik ga altijd voor de volvette producten: ik geloof dat je lichaam hier beter tegen kan, het smaakt beter en je raakt er eerder door verzadigd. Echter elk lichaam anders, wat voor de een werkt, werkt voor de ander totaal niet. Laat je dus goed informeren door een professional en pluk niet alle informatie van internet. 

Ik geloof dat ons lichaam gebaat is bij oervoeding: eten zoals we in de oertijd deden. Met noten, zaden, veel groenten en vruchten. Zo min mogelijk bewerkt. Laat dus het witte brood liggen, de pakjes en de zakjes maar ook de liga’s, cruesli en pastasaus. We leven dan wel in de 21ste eeuw. Maar ons lichaam is nog gebouwd op velen jaren geleden.  

Deze column verscheen vorige week ik de bijlage FIT van het Leidsch Dagblad, Noordhollands Dagblad, Gooi- en Eemlander, Haarlems Dagblad.

Eens per maand zet ik iemand in de spotlight die in mijn ogen een krachtpatser is. Iemand die alles uit het leven haalt, goed voor zichzelf zorgt en verantwoordelijkheid neemt over zijn eigen leven. Deze maand: Fredie. Zij werd aangedragen door onze krachtpatser van vorige maand: Steven.

Stel jezelf eens voor: wie ben je, wat doe je? 

Ik ben Fredie, 34 jaar en woon samen met mijn man en onze twee zoontjes van bijna 4 en 1,5 in Sassenheim. Ik werk als orthopedagoog in de kinder-en jeugdpsychiatrie en bied daar behandeling aan kinderen en ouders met verschillende soorten problematiek. Sinds december train ik nu bij krachtpatsers en dit bevalt goed!

Wat heb je afgelopen jaar geleerd?
Wat heb ik het afgelopen jaar geleerd.. dat het niet moeilijk is om weer in een sportritme te komen als je maar wil en de juiste mensen om je heen verzameld. Na mijn tweede zwangerschap (icm Corona) was ik nog maar weinig aan het sporten terwijl ik dit daarvoor wel altijd met regelmaat en plezier deed. Ik was en voelde me niet fit en zat daardoor minder lekker in mijn vel. In oktober heb ik dat gedaan wat ik al een tijdje wilde: het roer omgooien en proberen weer fit te worden!

Wat is je grootste ontdekking dit jaar geweest?
Dat ik en Maaike (vriendin) de gehele lockdown 3x in de week zelf zijn blijven bootcampen! Nooit gedacht dat ik deze intrinsieke motivatie zou hebben! Ik hou van competitie en het liefst in een team dus bootcampen was niet iets waar ik voorheen nou heel erg gemotiveerd van werd! Inmiddels is alles anders 🙂
Grootste uitdaging: de juiste balans vinden in gezond eten, sporten en genieten!

Stel: je mag 20 jaar terug in de tijd? Wat zou je tegen jezelf willen zeggen?
Stel niet uit en maak je dromen waar!

Wiens verhaal moeten wij echt horen en is volgens jou een krachtpatser? 
Ik nomineer Rick! Als het goed is stapt hij bijna in het huwelijksbootje en is hij nu nog even hard bezig om strak in pak te kunnen verschijnen! Tijdens trainingen is hij tot het bot gemotiveerd, met name tijdens de groepsactiviteiten, ik hou er van!

Jan kijkt in de spiegel en zucht. Het overhemd begint nu wel erg strak om zijn middel te zitten. Het lijkt wel alsof het steeds erger wordt. En dan let hij nog zo op zijn voeding, maar het lijkt gewoon niet te helpen. Herkenbaar? Als jij, net als de meerderheid van de Nederlandse bevolking, worstelt met overgewicht en met een ‘buikje’, kijk dan naar meer dan alleen je voeding. Rust en beweging zijn net zo belangrijk.

Wat niet veel mensen weten is dat stress 1 van de oorzaken is van buikvet. Cortisol, 1 van de stressshormonen, stuurt het vet naar de buik. Wil je dus van je buikje af? Dan is het belangrijk om je stress te verminderen. In de huidige maatschappij staan we constant aan en worden we heel de dag overvraagd. Dit begint direct al bij het opstaan en stopt soms pas op het moment dat gaan slapen. Telefoon, email, social media, televisie: allemaal prikkels die we constant tot ons nemen, ons stresslevel laat stijgen en niet helpt om af te schakelen. Wanneer heb jij voor het laatst echt je rust genomen? Heb je (alleen) een wandeling door de natuur gemaakt, heb je een boek gelezen of heb je je telefoon weggelegd?

Door echt te ontspannen, en niet neer te ploffen op de bank met een zak chips, verlaag je het stressniveau van je lichaam. Cortisol is een nuttig hormoon als je in levensbedreigende situaties bent. Adrenaline, ook een stresshormoon, komt als eerste vrij. Je vlucht of je vecht. Als de stress te lang aanhoudt, neemt cortisol het over. Heel vroeger was dit een zeer nuttig hormoon: het zorgde dat je kon vluchten. Maar belangrijk bij cortisol is dat het ook weer daalt. Een lichaam dat te lang, te veel op spanning staat, is ongezond. Voedsel verteren is bijvoorbeeld niet belangrijk voor je lichaam als je vlucht, dus een verhoogd cortisol gehalte remt de spijsvertering. Ook je immuunsysteem is minder belangrijk op zo’n moment. Gevolg: Onder stress ben je vatbaarder voor allerlei ziektes.
Het is dus van levensbelang om je stressniveau te verminderen.

Een manier om voor jezelf te bepalen of je gezond bent, is door het opmeten van je middelomtrek. Een gezonde omtrek voor vrouwen zit tussen de 68 – 88 cm en voor mannen tussen de 74 – 94 cm. Als je omtrek hoger is, dan heb je een verhoogd risico op onder andere diabetes type 2 en onder andere hart- en vaatziekten. Vet op de middel is daarnaast een stuk ongezonder dan vet wat op andere delen van het lichaam zit, zoals de heupen of onder je huid. De vetcellen op je buik zitten tussen de organen, rond je lever en je hart. Dit wil je liever niet.

Wil jij dus je buikomvang verminderen? Neem dan je volledige leefstijl onder de loep en niet alleen maar je voeding. Het is een combinatie van rust, beweging en voeding die in balans moet zijn.

Deze column verscheen vorige week ik de bijlage FIT van het Leidsch Dagblad, Noordhollands Dagblad, Gooi- en Eemlander, Haarlems Dagblad.

2 kilo afvallen in 1 week, hoe klinkt dat? En hoe klinkt 1 kilo? En welk gevoel krijg je bij 200 gram per week afvallen? Denk je bij dat laatste soms: Zo weinig? Dat kan toch veel sneller? Toch is dat laatste het best als je blijvend gewicht wil verliezen. 

Als het even kan, willen we onze doelen snel bereiken. Het liefst met zo min mogelijk energie. Niet voor niets zijn al die crash-dieren en wonder pillen waar je 10 kilo van zou afvallen inmens populair. Het haakt in op onze behoefte om met zo min mogelijk energie, zo veel mogelijk resultaat te behalen. Het nadeel alleen van een crash-dieet? Het zit er zo weer aan en met rente. Want grote kans dat als je weer normaal gaat eten, je net zo snel weer aankomt en je ook nog eens  zwaarder bent dan toen je begon. Vervolgens ga je weer op een crash-dieet, val je af. Start je weer met normaal eten en …. enfin, je snapt het: het welbekende jojo-effect. 

Als je duurzaam gewicht wil verliezen heb je geduld nodig, een lange adem en kijkend naar de lange termijn. Als je tussen de 200 en 500 gram per week afvalt ben je in een jaar tijd tussen de 9 en 25 kilo kwijt. Als je midden in het proces zit, lijkt het misschien langzaam te gaan, maar kijk na een jaar eens terug. Door ook nog eens langzaam af te vallen, geef je het lichaam de tijd om aan te passen. 

Waarom werkt dat snelle afvallen niet? Heel simpel. Je lichaam gaat schiet in een spaarstand. Je valt kilo’s af en je lijf denkt: ho stop! Als we zo doorgaan, zijn we niet bereid op een hongerwinter. En: het trekt aan de noodrem. Het lichaam zet allerlei processen in gang die ervoor zorgen dat jij niet ze snel afvalt. Zo verlaagt je lichaam je ruststofwisseling: het gaat met minder energie de taken volbrengen waar je zo weinig van merkt (ademhalen, celvernieuwing, hartslag etc etc),  niet essentiele functies worden uitgeschakeld (denk aan nagelgroei, haargroei etc). En het maakt voeding wat hoog is in energie, vette hap, suiker, zoet, aantrekkelijker. 

Dat is niet vol te houden! 

Daarom: kleine stapjes. Zet een groot doel voor jezelf, maar kom daar door elke dag een kleine stap te zetten. Stel jezelf elke dag de vraag: wat kan ik vandaag doen om dichterbij mijn doel te komen? Verwacht niet van jezelf dat je er direct bent: het gewicht zat er ook niet in 1 keer aan. Gooi niet direct je volledige leven om, maar verander steeds kleine dingen. Welke stap is voor jou makkelijk om te zetten naar een gezondere leefstijl? Is dat een gezond ontbijt? Meer bewegen? Vroeger naar bed? Zet eerst deze makkelijke stap en maak er een gewoonte van. Zorg dat dit een ingesleten patroon is. Heb je die te pakken, zet dan een nieuwe stap. 

Door elke dag 1 kleine stap te zetten, heb je einde van het jaar een reuze sprong gemaakt. 

Deze column verscheen vorige week in de regionale dagbladen van het Mediahuis: Leidsch Dagblad, Noord-Hollands Dagblad, Haarlems Dagblad, Gooi- en Eemlander.

We hebben allemaal wel iets wat we aan onszelf willen veranderen. De 1 wil misschien 10 kilo kwijt, de ander wil 2 keer per week hardlopen, en de laatste wil misschien wel eerder vroeger gaan slapen. Als we eenmaal de motivatie gevonden hebben, bijvoorbeeld doordat het 1 januari is, een broek die te strak is gaan zitten of dat getal op de weegschaal, gaat het roer om. Vol goede moed gaan we aan de slag. We houden dit 1 week, 2 weken, misschien wel 3 weken vol. Maar voordat we het weten, komt de klad er in en vervallen we weer in oud gedrag. Hoe hou je nu vast aan gezonde gewoontes? 

Ik heb eens een verhaal gehoord van een man met ernstig overgewicht die vele kilo’s blijvend is afgevallen. Hij deed dit door elke dag 5 minuten naar de sportschool te gaan. 5 minuten? Ja, 5 minuten. Elke dag ging hij naar de sportschool, deed een aantal oefeningen en vertrok weer. Iedereen verklaarde hem voor gek. Maar die 5 minuten werden er 10 en 15 tot hij uiteindelijk elke dag 60 minuten in de sportschool was. Was dit motivatie? Nee, dit was gewoonte. 

Hoe vaak horen we het tegenwoordig: als je het écht wil, dan kan je het. Als je maar graag genoeg wil, dan gaat het je lukken. En wat als het dan toch niet lukt? Wilde je dan echt niet die 10 kilo afvallen? Was je wens niet sterk genoeg? En hoe demotiverend werkt het als je een week gezond gegeten hebt, veel bewogen en ook nog een 2 keer hebt gesport en je weegschaal geeft vervolgens aan dat je 2 kilo bent aangekomen. Dat werkt toch demotiverend? Is de vraag dan hoe je jezelf gemotiveerd houdt? Nee, de vraag is: hoe maak je er een gewoonte van?

Wij mensen zijn gewoontedieren. Hoe meer gewoonte het is, hoe minder energie het ons kost om het vol te houden. Denk maar eens aan je ochtendritueel. Is dit niet elke dag hetzelfde? Doe je niet altijd in dezelfde volgorde eerst je deodorant en je dagcrème op, om vervolgens je tanden te poetsen? Hoe dat kan? Je hebt dit al duizenden keren gedaan en je hoeft er niet meer bij na te denken. Zo werkt het ook met een nieuwe gewoonte. Deze heb je in te slijten. 

Wil je dus 2 keer per week gaan hardlopen? Maak er dan eerst een gewoonte van om 2 keer per week je hardloopschoenen aan te trekken. Als je dit eenmaal doet zonder erbij na te denken, dan wordt het tijd om je om te gaan kleden…

Deze column verscheen vorige week in FIT, de bijlage van: Leidsch Dagblad, Noord-Hollands Dagblad, Haarlems Dagblad en Gooi- en Eemlander.

Eens per maand zet ik iemand in de spotlight die in mijn ogen een krachtpatser is. Iemand die alles uit het leven haalt, goed voor zichzelf zorgt en verantwoordelijkheid neemt over zijn eigen leven. Deze maand: Steven. Hij werd aangedragen door onze krachtpatsers van vorige maand, Anne en Saskia.

Stel jezelf eens voor: wie ben je, wat doe je?  

Ik ben Steven, 37 jaar en ik woon samen met mijn vrouw Maaike en twee kinderen (4 en 2 jaar) in Sassenheim. Sinds mei van dit jaar ben ik op de dinsdagavond aangesloten bij de club van Juliëtte. Daarnaast sport ik ook nog in de sportschool en ben ik betrokken bij de voetbal.  

Wat heb je afgelopen jaar geleerd? 

Zoals Saskia en Anne al in hun stukje aanhaalden, heb ik een flinke tegenslag gehad met mijn gezondheid. Daarnaast is het ook een heel gek jaar geweest door Corona. Door deze situatie heb ik geleerd om nog meer te genieten van de ‘kleine’ dingen en energie te steken in dingen waar ik wel invloed op heb zoals bijvoorbeeld een gezonde leefstijl nastreven.  

Wat is je grootste ontdekking dit jaar geweest? 

Het buitensporten in een groep is mij heel goed bevallen. Ik had dit nooit gedacht maar omdat Maaike en haar vriendinnen zo enthousiast waren en mooie resultaten behaalden, heb ik een proefles meegedaan. De oefenvormen zijn gevarieerd en alle spieren komen aan bod. Dat voel ik goed na iedere training. Het is voor mij iedere keer weer een uitdaging om het uiterste uit mijzelf te halen en daar was ik naar op zoek.  

Wat is je grootste uitdaging geweest dit jaar? 

Kijken naar mogelijkheden ipv onmogelijkheden. Dat klinkt altijd heel makkelijk maar is in de praktijk echt een uitdaging. Door binnen de mogelijkheden te blijven denken en handelen, kun je ook stapjes maken die samen weer een grote stap vormen. 

Stel: je mag 20 jaar terug in de tijd? Wat zou je tegen jezelf willen zeggen? 

Leef in het hier en nu. 

Wiens verhaal moeten wij echt horen en is volgens jou een krachtpatser?  

Fredie! Zij heeft ervoor gezorgd dat Maaike en haar vriendinnen bij Juliëtte terecht zijn gekomen. En ik nu dus ook. Fredie is op en top sportvrouw en bikkelt iedere training weer tot het gaatje.  

Weet jij waar het meeste van jouw energie naar toe gaat over de dag? Is dat werk, sociaal leven, thuis of ben je dat zelf?

Afgelopen week deed ik een mooie oefening met een deelneemster. Zij werkt 36 uur, heeft een drukke baan, heeft een relatie en heeft ook een aantal persoonlijke zaken die veel tijd van haar vragen. We maakten 4 stations, werk, relatie, zij zelf en sociaal leven. Ze kreeg van mij een stapel tennisballen en moest die over de stations verdelen; hoe meer tennisballen, hoe meer energie daar naar toe ging. Bij elke station hoorde een fysieke oefening. Hoe meer tennisballen ze bij het station neerlegde, hoe meer herhalingen ze moest doen. Zo voelde ze letterlijk hoeveel energie werk, prive en sociaal leven kostte.

Bij haar was de verdeling met name op werk en haar zelf. Haar vriend en haar sociale leven kregen minder tennisballen toebedeeld. De meeste ballen lagen bij haarzelf. Toen ze bij haar eigen oefening aan kwam, raakte ze geëmotioneerd. “Ik word verdrietig dat ik zo veel tijd voor mezelf nodig heb.” Deze jonge meid heeft het nodige meegemaakt en heeft sinds haar 15de (ze is nu begin 20) al depressieve klachten en komt hier nu langzaam uit. Je kan je voorstellen dat je dan ook nog tijd nodig hebt voor jezelf. Is het echt zo erg dat je dat nu nodig hebt? Is het zo erg dat je nu tijd nodig hebt voor jezelf. Gezien waar je vandaan komt?

Uiteindelijk kwam zij tot de conclusie dat misschien je hoofd (je ego) zegt, dat je niet zoveel tijd aan jezelf mag besteden, dat er meer tijd naar je relatie moet. Maar haar lichaam, haar gevoel, zij duidelijk: het is wel goed zo. Ik heb dit nu nodig. Waarbij ze zelfs begreep dat als ze dit nu niet zou doen, uiteindelijk alle ballen bij haar zouden liggen omdat ze dan in een burn-out zou raken en niets meer kon. Ze had de tijd nu om aan haarzelf te werken en een vriend thuis die daar alle begrip voor heeft. Ik vroeg haar: Wil je de ballen nog zo gaan neerleggen zoals je zou willen? Haar antwoord was: “Ze liggen precies zoals ze zouden moeten liggen. Als ik voldoende tijd en rust voor mezelf houd, dan komt er een tijd dat er meer ballen naar mijn relatie kunnen. Maar dat is nu nog niet het geval.”

Als coach kom ik vaak tegen dat mensen verward raken door het hoofd: daar moeten ze zo veel van. En die gedachtes kakelen maar door. Terwijl het lichaam veel intelligenter is, en precies weet wat goed voor je is. Door te bewegen, kom je hier makkelijker mee in verbinding. Leer je te luisteren naar het lichaam en zie je in dat alles er al is en goed is zoals het is.

Hoe reageer jij als iemand richting je grenzen gaat? Ga jij je verdedigen of laat je iemand te dichtbij komen? Tijdens een assertiviteitstraining van afgelopen week deed een deelneemster mee. Zij vertelde me dat ze vaak in situaties haar mond hield tot het te hoog opliep en ze dan in 1 keer een uitbarsting had. Ze voelde zich daar heel vervelend bij en wilde graag eerder voor zichzelf opkomen.

We deden een oefening waarbij we tegenover elkaar stonden. Zij had 2 stokken vast aan de uiteindes en ik de andere kant. Achter haar hadden we een zwarte streep getrokken. Dit stond voor haar grens. Eerste lieten we de deelnemers onderling werken. Hoe wordt er gereageerd als iemand je richting je grens duwt? Wat doe je? Ga je je verdedigen of laat je iemand dichterbij komen?

In de eerste ronde, waarbij de deelnemers met elkaar aan de slag gaan, werd er veel afgetast. Hoe is het als iemand dichtbij komt. Wat is je eerste reactie? Hoe voelt het? In de tweede ronde stapte de coach de cirkel in waarbij het de uitdaging was om iedere deelnemer te ‘triggeren.’ Bij de een werd er vol agressie ingegaan, maar bij deze deelneemster ging het daar niet om. Zij moest gaan voelen. Hoe voelde het als iemand tegendruk gaf. Waar in haar lichaam kon ze dat voelen? En hoe zou ze gaan staan als ze zichzelf wilde verdedigen?

De coach bleef de stokken duwen, maar probeerde haar te laten voelen dat ze weerstand kan bieden. Maar ook dat ze in contact staat met haar lichaam. Welke signalen komen er naar boven? Waar voelde ze het?

Waar ze in het begin nog onzeker stond, kon ze met behulp van de coach, steeds sterker staan. Het verschil met het begin van de oefening en de druk die ze gaf ten opzichte van het einde was enorm. Zonder enige moeite kon ze voor zichzelf opkomen. En in haar lijf voelen hoe ver ze wilde gaan.

Dit is een mooi voorbeeld hoe een ervaring door middel van beweging verankerd in je lichaam. Doordat zij voelde hoe het is om weerstand te bieden, om laag te ademen en rustig te blijven staan, zal zij dit gevoel op andere momenten makkelijker naar boven halen. Doordat ze met haar lichaam heeft samengewerkt, heeft ze een ervaring opgedaan die ze nooit meer zal vergeten.

Na afloop vroeg ik haar: wat neem je mee uit deze training. “Eerder luisteren naar de signalen die mijn lichaam geeft”, was haar antwoord.