Smoothies zijn een perfecte manier om meer groenten binnen te krijgen. Als je er tenminste voor zorgt dat het overgrote deel van je smoothie uit groenten bestaat. Vandaag deel ik een groene smoothie met je.
Meng alle ingrediënten in een blender. Vind je de smoothie te dik? Voeg dan extra water toe.
Ik was nooit zo fan van boerenkool. Vroeger aten wij dit niet veel thuis omdat mijn vader het niet lust. Maar sinds kort heb ik toch ontdekt hoe lekker het is en verwerk ik het graag in soepen en in shakes. Vandaag deel ik graag een heerlijke pittige boerenkoolsoep met je.
Boerenkool wordt als superfood in Amerika gezien. Wij als Nederlanders weten al langere tijd dat deze krachtpatser gezond is. Daarnaast wordt boerenkool in Nederland geteeld, waardoor het in de herfst en winter een duurzame groente is om te eten.
Boerenkool bevat meer vitamine C dan een sinaasappel, 4 keer zo veel zelfs: in 100 gram boerenkool zit 120 mg vitamine C, in een 100 ml sinaasappel: 50 mg. Boerenkool zit vol met vitamine K wat een belangrijke functie heeft bij bloedstolling en is een belangrijk bouwstof voor je botten. Daarnaast bevat boerenkool veel Kalium, dit is belangrijk voor je vochtbalans en een gezonde bloeddruk.
Voor de soep heb je de volgende ingrediënten nodig:
Bereidingswijze
En nee. Ik heb het niet over je verjaardag. Maar over andere belangrijke momenten in je leven: momenten die het vieren waard zijn. Iets wat je succesvol hebt afgerond, een eerste stap die je gezet heb richting een gezonde leefstijl. Vier jij dat?
Ik niet.
Afgelopen jaar heb ik, ondanks deze bizarre tijd, heel veel te vieren gehad. Het loopt lekker. Doelen die ik stel, behaal ik. Mensen weten me te vinden: krachtpatsers is een succes. Mijn business coach Inge Schrier (ja, ik heb een hele toffe coach. Kijk eens op haar site) helpt mij hierbij. Samen bepalen we nieuwe doelen. Regelmatig vraagt ze aan me: “Ga je het nog wel even vieren?” Ik moet er altijd om lachen, zeg dat ik het zal proberen, maar dat het waarschijnlijk niet gebeurt. En 9 van de 10 keer klopt het ook. Ik vier mijn successen niet.
Hoe zit dat? Waarom niet? Vier jij je successen? De vraag die laatste bij mij rees was: ja, maar hoe vier je het eigenlijk? ‘Iets vieren’, voelt voor mij niet als iets dat je kan afvinken. Als in: ik drink een glas champagne, ik vink het af: het is gevierd. Blijkbaar werkt deze voor mij niet. Ik heb ook een spaarpotje: ik geef mezelf telkens 1 euro als ik vind dat ik die dag iets gedaan heb, wat mij verder heeft gebracht. Wat goed is gegaan. Er staat inmiddels flink wat geld op. Maar uitgeven doe ik maar niet. Ik ‘vier’ het niet.
Kan ik het wel?
Afgelopen zaterdagochtend gaf ik een outdoor-training voor 14 man. Ze waren allemaal druk in de weer, de sfeer zat er goed in. Er werd flink gesport. Op dat moment besefte ik: dit heb ik voor elkaar gekregen. Maar dat lukte mij pas toen ik het letterlijk van een afstand bekeek en iedereen zo bezig zag. In dat moment ‘zakken’, kost moeite en tijd. Je hebt uit je hoofd te gaan en te voelen. Stil staan. Beseffen wat je bereikt hebt.
En misschien heb ik dat op dat moment wel gevierd. Stilletjes in mijzelf. Zonder champagne en zonder slingers. En is vieren niet per se iets wat je doet, maar wat je voelt.
“Laat je zusje mee spelen, ook al is het voor spek en bonen.”
“Je mag mee doen, maar dan doe je mee voor spek en bonen.”
Ik heb dit vroeger vaak te horen gekregen. Ik heb 2 oudere broers en ben ook close met mijn neef en nicht, die beide ook ouder dan ik zijn. Ik wilde altijd graag met de grote ‘jongens’ mee doen. Maar mocht dat niet. Ze vonden mij veel te jong en te stom. Als mijn broers gingen voetballen, ging ik voor hun voeten lopen met mijn loopkarretje. Ik vond het zo interessant. Zij heel irritant.
Onlangs ben ik erachter gekomen dat ik deze belemmerende overtuiging nog bij mij draag. Ik wil graag met de grote jongens mee doen, en moet heel erg mijn best doen om erbij te horen. Maar ik zal altijd ‘voor spek en bonen meedoen.’ In mijn liefdesrelatie en relatie met vrienden heb ik hier nog regelmatig last van (ik hoor er niet helemaal bij), maar ook in mijn onderneming: ik ben nog een kleintje. En ik doe nog niet helemaal mee.
Wat onzin is natuurlijk.
Maar het is fascinerend wat zo’n gedachte voor effect heeft hoe je naar jezelf kijkt, hoe je jezelf wegcijfert. Want niemand anders doet het: jij doet het allemaal zelf. Ik hou mezelf figuurlijk klein en leef met de gedachte dat ik altijd voor spek en bonen mee doe. Niemand die het de laatste 20 jaar nog tegen mij gezegd heeft (misschien wel langer, maar dat weet ik niet zeker.). Ik hou die gedachte zelf in stand, ik hou zelf vast aan die waarheid. Wat geen waarheid is.
Beseffen dat je deze belemmerende overtuiging hebt, is de eerste stap. Het besef. En zien dat je die gedachte hebt en er van een afstand naar kijken. En vooral: inzien dat-ie niet waar is. Dat is de eerste stap naar vrijheid. Naar genezing.
Spek en bonen, dat was vroeger. Nu ben ik die grote jongen, en speel ik wel degelijk mee.
Ik sta altijd voor je klaar als je hulp nodig hebt!
