De laatste dag van de maand neem ik altijd even de tijd om terug te kijken naar afgelopen maand. Wat heb ik allemaal gedaan? Wat heb ik bereikt? Wat ging goed? Waar zie ik ruimte voor verbetering?

Oktober is een donkere maand, de dagen worden korter en de klok gaat ook een uur terug. Waar je in de zomer tot 21.30 uur buiten in het licht traint. Sta je nu al om 19.00 uur in het donker. Ik heb daar altijd moeite mee. Daarnaast is het vaak ook een koude maand. En let’s face it: het is minder lekker om in de regen trainingen te geven dan in de zon.

Juist dan is het voor mij belangrijk om te zien dat ik nog steeds vooruit ga. Dat ik nog steeds stappen zet. Deze maand kwam de Covid-uitdaging weer een stap dichterbij. Je mag maximaal met 4 personen (en een trainer) sporten buiten. Je mag meerdere groepjes maken, maar die mogen niet mengen. Ik koos ervoor om meer lessen aan te bieden, maar wel in kleinere groepen. Ja, het kost mij veel meer tijd. Maar het is een keuze die beter bij mijn manier van coaching past.

En ook al is oktober koud en nat, de ochtenden kunnen juist zo mooi zijn. Fris en kraakhelder. Heerlijk. Ik geloof dat dit het gezondste moment is om te sporten.

Deze maand kreeg ik ook de kans om extra lessen te geven bij SportCity in Leiden. Ik mocht de BodyPump en BodyBalance extra geven en sta daar nu 4 uur op het rooster. De lessen liepen gelijk al goed! Ongelooflijk dankbaar dat mensen de lessen direct weten te vinden.

Tot slot bevond ik mij deze maand 3 dagen in het bos, alleen. Een enorme uitdaging die mij leerde hoe blij ik met mijn onderneming ben. Ook leerde dat weekend mij dat elke situatie, hoe vervelend ook, uiteindelijk over gaat. Je kan je er wel tegen verzetten, maar daar gaat-ie niet sneller van voorbij.
Dus die les neem ik mee in de komende donkere maanden. Die maanden zijn er nu eenmaal, ja ze zijn donker en ja iets natter: maar ze gaan niet eerder voorbij als je je er tegen verzet.

Deze week werd bekend dat vakbond CNV zich zorgen maakt over thuiswerkblessures. In een enquête, die onder de CNV’ers werd gehouden, klaagde 41% van last in schouders, nek of arm sinds ze thuiswerken. 

Ook fysiotherapeuten lieten al eerder weten dat het aantal klachten flink was gestegen sinds mensen door de Corona-crisis meer thuiswerken. De stijging is te verklaren door een verkeerde werkhouding. Zo staat de laptop op de keukentafel, is de stoel te laag en zitten mensen voorovergebogen over de laptop die plat op tafel staat.

Een goede houding achter je laptop is van belang om klachten te voorkomen. Ook door regelmatig te bewegen kan je klachten voorkomen. 

Wat kan je nog meer doen om blessures te voorkomen?

• Kom elk uur achter je laptop vandaan, al is het maar 5 minuten. Ga een rondje lopen, zet een kop koffie of thee: maar zorg dat je van je werkplek weg bent. 
• Probeer niet constant in dezelfde houding te zitten: ga af en toe staan en verander van houding. Zet je laptop ergens anders neer.
• Zorg dat je minstens 30 minuten per dag buiten bent en stevig wandelt. 
• Als je veel voorovergebogen over je laptop zit, worden je borstspieren overactief en je rugspieren onder-actief. Door deze oefeningen te doen, kan je dit veranderen:
  • Stretch je borstspieren door je armen te openen en je duimen naar buiten te draaien. Doe dit minstens 3x per dag en maak setjes van 8 * 20 seconden. 
  • Versterk je rugspieren. Met name de trapezius en monnikskapspier trekken je schouderbladen naar elkaar toe. Deze spieren train je door de schouderbladen naar elkaar toe te trekken en weer te ontspannen. Doe dit ook in 3 setjes van 8 keer, 3 x per dag.
• Pak eens pen en papier om iets op te schrijven ipv kladblok op je laptop. Zo gebruik je weer even andere spieren en zit je weer in een andere houding. 
• Voorkom stress. Voor veel mensen is dit een zorgelijk tijd: we piekeren meer en maken ons zorgen. Door gezond te eten, voldoende te slapen en regelmatig in de buitenlucht te zijn verminder je het stresshormoon, cortisol.
• Ga sporten. Maak je lichaam sterk door weerstandstraining te doen. Dit kan op de sportschool, maar ook buiten en thuis.
• Loop niet te lang door met klachten. Heb je klachten? Ga naar een fysio- of oefentherapeut. Zij helpen je met gerichte oefeningen zodat je weer ontspannen aan het werk kan.

Het afgelopen weekend trok ik in mijn eentje het Kuinderbos in. Zonder boek, zonder telefoon, zonder eten, zonder horloge. Met alleen een Tarp, veel warme kleding en 6 liter water trok ik het bos in de Flevopolder in. 

De afgelopen 2,5 jaar volg ik het Jaarprogramma van 365 dagen succesvol. Dit programma is gericht op persoonlijke ontwikkeling en helpt mij om dichterbij mezelf te komen, keuzes te maken die bij mij passen en het pad te volgen waar ik me goed bij voel. 

Mijn eerste jaar was een jaar vol inzichten, wat heb ik dat jaar veel geleerd. Mijn tweede jaar was een verdiepers jaar. Ik ging een stapje dieper in mijn proces. Mijn derde jaar, ook wel het diamond jaar genoemd, bestaat uit elke maand een bijeenkomst waar je in kleine groepjes met jezelf aan de slag gaat op gebied van hart, ziel en geest. Nog meer in verbinding met je ware ik. 

Vorig jaar werd het Kuinderbos als verdieper al aan mij aangeboden, maar ik was er blijkbaar niet klaar voor en gaf prioriteit aan andere afspraken. Dit jaar werd-ie weer aangeboden. Ik had er zo weinig zin in, dat ik besloot: hier heb je iets te doen. Je gaat het doen.

Zo geschiedde. 

De hele dag krijgen wij alleen maar prikkels. Je telefoon, je laptop, er gebeurt buiten iets, mensen vragen je dingen, de tv staat aan, de radio klinkt, er wordt aangebeld, etc etc. Daarnaast ben ik een druk beestje: ik plan mijn agenda graag vol. Zeg op veel ja, ik vind alles leuk en ren van hot naar her: ik wil niets missen.

Hoe is het als er niets meer is? Wie blijft er van je over? Met die vraag ging ik het bos in. 

Voor mij was de uitdaging: hoe ga ik ermee om als ik opeens niets te doen heb. Hoe overleef ik dit? 

En dan zit je daar: met je thermokleding aan, skibroek, 3 vesten en onder een fleecedeken: twee paar sokken. In de regen. Onder je Tarp. “Wat een ellende”, heb ik een paar keer gedacht. Ook gehuild. Want ik vond mezelf echt heel zielig. “Zit ik hier. Ik lijk wel niet wijs.” 

En weet je wat het mooie is? Het is nu eenmaal zo. Ja, klopt. Ik verveelde me. Ja, klopt het regende (het regende echt heel veel). Maar door hardop: “Ja, ik verveel me nu eenmaal en dat is ok”, te zeggen (ja, ik begon tegen mezelf te kletsen), accepteerde ik de situatie volledig. En was het ook ok om me even zo te voelen. 

En dat moment ging voorbij. 

Ik vond het heftig en de omstandigheden waren erbarmelijk. Maar ik heb het gedaan, en niet om te zeggen: kijk mij eens. Nee, het proces was zo voor mezelf. Ik deed het voor mezelf. Want zelfs zonder prikkels blijft er voldoende over. En laat eens wel wezen, hoe vaak zijn we nu zo veel in de natuur? Zo 1-op-1 alleen met de natuur. Tuurlijk, het regende en het was koud. Tuurlijk het was lekkerder geweest als de zon had geschenen. Maar dat was nu eenmaal niet zo. En het mooie is: die shitload aan regen kan ik nog aan ook.