Eén van mijn grootste uitdagingen als ondernemer is het schuldgevoel. Het schuldgevoel als ik niets produceer of geen afspraak heb. Ik werk nu 3 jaar voor mezelf en nu (pas!) merk ik dat hier wat verandering in komt. Het schuldgevoel was steeds aanwezig en was gericht op iedereen dus maandag tot en met vrijdag een kantoorbaan had.
Ik werk al fulltime sinds mijn 21ste, begonnen als journalist bij (toen nog) WebRegio.nl. Daar werkte ik 5 dagen in de week van 9 – 17 uur. Ik had 2 mannen als leidinggevende. Leuke gasten waar je mee kon lachen en waar altijd flauwe opmerking vandaan kwamen. Als je 5 minuten te laat binnenkwam, hoorde je: “goedemiddag”. Had je een vrije dag was het: “fijne vakantie.”
Super onschuldig natuurlijk, maar ik kon dat slecht hebben. Daar ben ik een soort van gedrild dat je werkt als je aanwezig bent en dat dat toch echt van 9 – 17 is.
Ik heb 14 jaar die mentaliteit gehad. En ik kan je zeggen: die schud ik niet makkelijk af. Even tussen de middag naar de supermarkt om boodschappen te doen? Wat zullen anderen wel niet denken! Ik hoor toch te werken op die tijd! Uitslapen op een dinsdag? Ben je mal! Ik liet mij niet tegenhouden door dit soort gedachten en ging wel naar de supermarkt (uitslapen gaat me nog even te ver…), maar het was niet van harte.
Als ik wel eens andere ondernemers spreek, vinden ze dat juist lekker. Je eigen uren bepalen. En bepalen dat je gewoon naar de supermarkt kan, of even naar het strand op donderdagmiddag. Ik vind het verschrikkelijk en voel me schuldig tegenover de hele wereld. Ik hoor iets nuttigs te doen en wandelen op het strand is niet nuttig …. Terwijl ik beter weet. Een onderneming bouw je op ook door ook te ontspannen, ruimte voor stilte, ruimte om te mijmeren. En dat doe ik ook. Ik luister niet naar die gedachte en weet ook dat het belangrijk is om die rust te nemen. Maar man. Dat kost mij wat.
Waarom ik dan een onderneming heb? Omdat ik het verschil wil maken. De vrijheid dat ik zelf bepaal wat ik doe en geen verantwoording hoef af te leggen, vind ik heerlijk. Het feit dat ik zelf bepaal dat ik een krachtpatser-programma maak, dat ik er zelf voor kies om een opleiding te volgen, vind ik een genot.
En hoe raak ik dat schuldgevoel kwijt? Tijd. En elke keer als die gedachte op duik, begroet ik hem. Hé daar is-ie weer! En dan leg ik even uit hoeveel uur ik al gedraaid heb deze week en dat een ritje naar de supermarkt echt niet het einde van mijn onderneming betekent. En ik kan je vertellen: ik word er steeds beter in.
