Eens per maand zet ik iemand in de spotlight die in mijn ogen een krachtpatser is. Iemand die alles uit het leven haalt, goed voor zichzelf zorgt en verantwoordelijkheid neemt over zijn eigen leven. Deze maand niet 1 maar 2 krachtpatsers. Anne en Saskia, deze twee dames trainen nu ruim 6 maanden bij me. Elke keer is het weer een feest om met ze te werken: hun enthousiasme, hun inzet en hun positieve instelling maakt het een feest om ze te trainen.
Stel jezelf eens voor:
Wij zijn Saskia en Anne. Saskia is 33 jaar en woont samen met Jan en zoontje Joep (2) in Voorhout, en werkt als coördinator van het team huiselijk geweld bij de gemeente Zoetermeer. Anne is 29 jaar en woont samen met Marc in Sassenheim, en werkt als beleidsmedewerker in het sociaal domein van de gemeente Haarlemmermeer. We hebben beiden een kantoorbaan en werken sinds corona voornamelijk thuis. Het thuiswerken begint, ondanks het gemis van collega’s, langzaam wel te wennen. Maar de hele dag achter een bureau of keukentafel binnen zitten gaat wel steeds meer tegenstaan. We proberen daarom voor zoveel mogelijk telefoontjes naar buiten te gaan en wandelend te overleggen.
Wat heb je afgelopen jaar geleerd:
Afgelopen jaar hebben we geleerd om weer wat meer in het sportritme te komen. Na verschillende sportschoolabonnementen en soms in één week drie keer sporten en dan weer een maand niet, hebben we in oktober 2020 het roer omgegooid door zes weken lang in een kleine groep, drie keer in de week te trainen. We kregen voedingsadviezen en leerden gezonder te leven. Na deze zes weken zochten we een vervolg. Via een bekende zijn we toen bij Juliëtte gestart. Door haar steun en enthousiasme lukt het om nog steeds drie keer in de week te sporten. We hebben het sportritme te pakken!
We merken nu dat we in het sportritme zijn gekomen en ons oprecht beter zijn gaan voelen. Bewegen maakt gelukkiger! Heel cliché maar waar. Dat is een belangrijke les die we ook echt ervaren hebben. Daarnaast is een sportmaatje heel belangrijk! Iemand die je kan stimuleren om ook te gaan sporten en toch te kiezen voor die gezonde keuze.
Juliëtte had laatst een mooie uitspraak. Ze zei ‘We lijden altijd een beetje. Het hoort er misschien wel bij. Als we gezond eten, ‘lijden’ we want we snakken naar ongezond eten, en als we heel ongezond eten lijden we ook want we voelen ons schuldig dat we niet gezond eten en ook loop je het risico om op langer termijn te lijden (denk aan overgewicht, diabetes, hoge bloeddruk etc.). Op deze manier lijd je altijd een beetje.’’ Dit was heel herkenbaar en proberen we nu in gedachten te houden!
Wat is je grootste ontdekking dit jaar geweest?
Dat het kan. Drie keer in de week sporten en een gezonde levensstijl hebben. Ook met een klein kind, een drukke baan, tijdens een grote verbouwing of in welke situatie je ook zit. Natuurlijk zijn er altijd complicerende factoren, maar het kan zolang je het prioriteit geeft.
Maar ook hebben we meer geleerd over ons lijf. Niet alleen voeding en bewegen hebben invloed op je lijf, we hebben meer geleerd over de werking van ons brein en de invloed van hormonen op je lijf en hoe je hier rekening mee kunt houden.
We zijn samen bijna 21 kilo afgevallen sinds oktober en zijn tot de ontdekking gekomen dat we trots zijn! Op elkaar én op onszelf!
Wat is je grootste uitdaging:
De balans vinden tussen gezond eten en sporten en alles af en toe even laten gaan. Voor ons beiden is het, na een weekend vol gezelligheid (lees: vrienden, eten en drinken) moeilijk om de switch naar gezond weer te maken. Het is bij ons altijd een beetje alles of niets. We associëren gezelligheid ook altijd met drankjes en lekker eten.
Het helpt dan echt dat je hier elkaar weer alert op maakt en dat de sportmomenten ingepland staan voor de rest van de week. Dat we Juliette dan weer zien, die ons met veel enthousiasme laat zweten en wist je datjes deelt over gezond versus ongezond leven: dat helpt om weer te focussen op onze doelen!
Ook een uitdaging is kunnen genieten zonder schuldgevoel. Zolang het doel is: afvallen, voelt elke ongezonde snack of glas alcohol als ‘niet ok’. Lange tijd was dit ons doel, dit maakte het ook een overzichtelijk ‘project’, we werkten ergens naartoe. Nu komen we tot het besef dat dit project langzaam aan over moet gaan naar een levensstijl, dit is het en dit moeten we volhouden, er zit geen einddatum aan. Onze uitdaging is dus dit volhouden, genieten zonder schuldgevoel en elkaar hierbij blijven helpen!
Stel: je mag 20 jaar terug in de tijd. Wat zou je tegen jezelf zeggen?
Laat het nooit zo ver komen. Haha! Nee hoor grapje. Maar wel: heb geduld om je doelen te bereiken, maak je doelen inzichtelijk. Dus echt visualiseren. Bijvoorbeeld door elke week op een a4tje je doelen voor die week op te schrijven en dan op de koelkast te plakken. Of naar je maatje appen wat je deze week wil gaan doen. We jakkeren als een soort siamese tweeling hier doorheen en komen er nu achter dat dit geen projectje is maar een structureel iets, een way of life. Dat moet het worden… En we gaan van fase naar fase door elke keer weer een nieuw doel voor ogen te hebben. En laat je niet afleiden door mensen in je omgeving die jouw doelen niet steunen. Omring je met mensen die je positieve energie geven. En misschien nog een tip: schaf het hamsterboek aan! Ook een tip van Juliëtte. ‘De hamster in je brein’. Daarvan hebben we geleerd dat het heel fijn is als je minstens 1 iemand om je heen hebt die weet waar je mee bezig bent en wat je voor ogen hebt. Die je kan bereiken en waarmee je kan praten over je doelen en valkuilen. Vraag dus om hulp! En je eigen doelen op 1 zetten, daarop focussen! Dat is helemaal niet egoïstisch. Dat is juist voor jezelf zorgen en voor jezelf kiezen. Als je blijer bent met je eigen lichaam en leven straal je dat ook naar anderen uit.
Wiens verhaal moeten wij echt horen en is volgens jou een krachtpatser?
Voor de volgende krachtpatser vd maand willen we Steven nomineren! Saskia kent Steven al jaren, hij is getrouwd met Maaike (een goede vriendin van Saskia). Een grote vriendelijke reus, altijd sterk in lijf en leden geweest en nu ondanks flinke tegenslag weer op zoek gegaan naar mogelijkheden om fit te blijven. Ook al is het geen voetbal.. hij heeft zich onlangs aangesloten bij de club van Juliette! Heel veel respect voor zijn manier van ‘in het leven staan’ en daarom via deze weg een blijk van waardering, een aanmoediging, een applaus, een dikke duim en een digitale knuffel!
